ماه رمضان براى عبادت كاملا آماده مى‌شد و از زنان، دورى مى‌جست و شب‌زنده‌دارى مى‌كرد و در خلوت به عبادت مى‌پرداخت۱ و در مورد دعا مى‌فرمود:
دعا روح عبادت است.۲؛ (دعا) سلاح فرد باايمان و ستون دين و نور آسمان‌ها و زمين است.۳
همواره با خدا در ارتباط بود... و در هر كار كوچك و بزرگ همواره به پيشگاهش تضرع و زارى و دعا مى‌كرد. روزى هفتادبار بى‌آن‌كه گناهى انجام داده باشد، توبه مى‌نمود۴ و هرگاه از خواب بيدار مى‌شد سر بر آستان حق مى‌ساييد۵ و روزانه سيصد و شصت‌بار خدا را سپاس مى‌گفت و عرضه مى‌داشت:
«الحمد للّه ربّ العالمين كثيرا على كلّ حال»؛۶
در همه حالات، حمد و سپاس فراوان پروردگار جهانيان را سزاست.
و پيوسته به تلاوت قرآن مى‌پرداخت و شيفته و دلباخته آن بود. جبرئيل براى كاهش رنج و زحمتى كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلم در انجام عبادات بر خود روا مى‌داشت، اين آيه‌ها را بر او نازل كرد:
طه* ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى
۷؛ طه* ما قرآن را بر تو نازل نكرديم كه به زحمت افتى.
