[مقدمه]
بسم الله الرحمن الرحيم
سپاس خدايى را كه راه هدايت را به آفريده‌هايش رهنمون گشت و بر راهنمايان برگزيده‌اش به ويژه خاتم پيامبران حضرت محمد بن عبد الله صلّى اللّه عليه و اله و سلم و خاندان والاتبارش درود بيكران باد.
خدا، انسان را آفريد و به او خرد و انديشه بخشيد؛ با خرد، حقيقت را در مى‌يابد و آن را از باطل بازمى‌شناسد و با اراده، مصالح خويش را برمى‌گزيند و اهدافش را تحقق مى‌بخشد. وى، خرد را حجّت بر بندگان خود قرار داد و از سرچشمه فيض و هدايتش بر آنان فروباريد. به انسان، نادانسته‌ها را آموخت و او را به راه كمال درخور وى و هدف از آفرينش او، آشنا ساخت.
قرآن، اركان، لوازم و راه‌هاى هدايت الهى را روشن ساخت، از سويى به بيان علل آن‌ها پرداخته و از سوى ديگر، از نتايج و ثمرات آن‌ها پرده برداشته است، آن‌جا كه فرمود:
قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدى؛۱
بگو: هدايت واقعى همان هدايت خداست.
وَ اللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشاءُ إِلى صِراطٍ مُسْتَقِيمٍ؛۲
و خداوند، هركس را بخواهد به راه راست هدايت مى‌كند.
وَ اللَّهُ يَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ يَهْدِي السَّبِيلَ؛۳
و خداوند، سخن حق مى‌گويد و به راه صحيح هدايت مى‌كند.
