3.وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ مِنْ رَسُولٍ إِلَّا نُوحِي إِلَيْهِ أَنَّهُ لا إِلهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدُونِ؛^۱

ما پيش از تو هيچ پيامبرى نفرستاديم، مگر اين‌كه به او وحى كرديم كه معبودى جز من نيست و تنها مرا پرستش كنيد.

4.وَ جَعَلْناهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنا وَ أَوْحَيْنا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْراتِ وَ إِقامَ الصَّلاةِ وَ إِيتاءَ الزَّكاةِ وَ كانُوا لَنا عابِدِينَ؛^۲

و آنان را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما مردم را هدايت كردند و انجام دادن كارهاى نيك و به‌پاداشتن نماز و اداى زكات را به آن‌ها وحى كرديم و تنها ما را پرستش مى‌كردند.

منبع وحى، خداى عزيز و حكيم است و فرستادگانش مردانى‌اند كه خداى سبحان به آنان وحى مى‌كند و به پيشوايى برمى‌گزيند تا مردم را به سوى او هدايت نمايند. همان‌گونه كه جزئيات دين نظير انجام‌دادن كارهاى نيك و برپا داشتن نماز و پرداخت زكات را به آنان وحى مى‌كند. پيامبران الهى در عبادت و پرستش خدا، الگوى ديگران و نمودار اسلام حقيقى تلقى مى‌شوند. خداى متعال در مورد خاتم پيامبران مى‌فرمايد:

1. و اين‌گونه قرآنى عربى (فصيح و گويا) را به تو وحى كرديم تا ام القرى (مكّه) و مردم پيرامون آن را بيم دهى و آن‌ها را از آن‌روز كه همه آفريدگان در آن گرد مى‌آيند و ترديدى در آن راه ندارد، بترسانى.^۳

2. آيينى براى شما تشريع كرد كه به نوح توصيه كرده بود و آن‌چه را به تو وحى‌

بنابراين، كسى كه از ناحيه خدا فرستاده شده، بايست رسالت و اهداف آن را درك نمايد و بر ايفاى نقشى كه از او خواسته شده در قلمرو دريافت و تبليغ و تبيين و اجرا و دفاع و حراست از آن، توانايى لازم را داشته باشد.

كليه مسئوليّت‌هايى كه در اين سطح و در امتداد آن قرار دارد، ويژگى‌هايى چون دانش و بينش، سلامت نفس، نهاد سالم، صبر و شكيبايى، استقامت، شجاعت، بردبارى، تضرّع و زارى، بندگى خدا، ترس از او، اخلاص و عصمت، مى‌طلبد.

پيامبر خاتم صلّى اللّه عليه و اله و سلم پيامبر نوظهورى نبود، بلكه كامل‌ترين و برجسته‌ترين پيامبر و دارنده تمام ويژگى‌هاى برتر آنان به‌شمار مى‌آمد. آرى، خداوند آگاه‌تر است رسالت خويش را كجا قرار دهد.

بسيار طبيعى بديهى است كه نامزد مسئوليّتى بزرگ، بايد قبل از پذيرفتن آن مسئوليّت براى پذيرش و اجراى آن آمادگى كامل داشته باشد. بنابراين، پيامبر خاتم بايد تمام لوازم پذيرش بار اين مسئوليّت بزرگ الهى را به دست آورد و قبل از بعثت از همه ويژگى‌هاى لازم جهت عملى ساختن اين مسئوليّت ربّانى، برخوردار باشد. و آيات قرآن كريم نيز بر اين موضوع مهر تأييد مى‌نهند:

1.كَذلِكَ يُوحِي إِلَيْكَ وَ إِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ اللَّهُ الْعَزِيزُ الْحَكِيمُ؛^۱

اين‌گونه، خداى عزيز و حكيم به تو و پيامبرانى كه پيش از تو بودند، وحى مى‌كند.

2.وَ ما أَرْسَلْنا مِنْ قَبْلِكَ إِلَّا رِجالًا نُوحِي إِلَيْهِمْ مِنْ أَهْلِ الْقُرى‌؛^۲

و قبل از تو كسى را نفرستاديم جز مردانى از اهل آبادى‌ها كه به آنان وحى مى‌كرديم.