مسئوليت

۳۲۳.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن وَلِيَ شَيئاً مِن اُمورِ المُسلِمينَ فَضَيَّعهُم ضَيَّعَهُ اللّهُ؛^۱
هر کس متولّى کارى از امور مسلمانان شود و در کارشان کوتاهى کند، خداوند هم در کارش کوتاهى می‏کند.

۳۲۴.امام على علیه السلام: أيُّما رَجُلٍ وَلِيَ شَيئاً مِن اُمورِ المُسلِمينَ فَأغلَقَ بابَهُ دُونَهم و أرخى سَترَهُ فَهُو في مَقْتٍ مِنَ اللِه و لَعَنَهُ حَتّى يَفتَحَ بَابَهُ فَيَدخُلُ إلَيهِ ذُوالحاجَةِومَن کانَت لَهُ مَظلَمَةٌ؛^۲
هر کس انجام دادن کارى از کارهاى مسلمانان را عهده‏دار شود و درِ خانه‏اش را به روى آنان ببندد و خود را پنهان نمايد، مورد نفرت و نفرين خداوند قرار می‏گيرد، تا این که درِ خانه‏اش را باز کند و نيازمندان و شاکيان به خانه‏اش وارد شوند.

۳۲۵.پيامبر صلی الله علیه و اله: إنَّ للّهِ عِباداً مِن خَلقِهِ يَفزَعُ النّاسُ إلَيهِم في حَوائِجِهِم اُولِئکَ هُمُ الآمِنونَ مِن عَذابِ اللّهِ.^۳
خداوند در ميان مخلوقاتش بندگانى دارد که مردم براى برآوردن حاجاتشان به آنان پناه مى‏برند. آنها از عذاب خداوند در امان‏اند.

۳۱۹.امام على علیه السلام: سَيِّئَةٌ تَسُؤکَ خَيرٌ عِندَ اللّهِ مِن حَسَنةٍ تُعجِبُکَ؛^۱
گناهى که تو را ناراحت کند، نزد خدا از عمل نيکى که خودپسندت نمايد، بهتر است.

ظلم

۳۲۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: إيّاکُم وَالظُّلمَ فَإنَّهُ يُخرِبُ قُلوبَکُم؛^۲
از ظلم بپرهيزيد؛ زيرا ظلم کردن، دل‏هاى شما را خراب مى‏کند.

۳۲۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن مَشى مَعَ ظالِمٍ لِيُعينَهُ وهُو يَعلَمُ أنَّهُ ظالِمٌ فَقَد خَرجَ مِنَ الإسلامِ؛^۳
هر کس ظالمى را همراهى کند تا به او کمک نمايد در حالى که بداند او ظالم است، از اسلام خارج شده است.

۳۲۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن أصبَحَ ولا يَهِمُّ بِظُلمِ أحَدٍ غُفِرَ لَهُ مَا اجتَرَمَ؛^۴
هر کس روزش را آغاز کند و قصد ظلم به کسى را نداشته باشد، گناهانش آمرزيده می‏شود.