۳۴۵.امام صادق علیه السلام: إنّي لاَُحِبُّ لِلمَرءِ المُسلِمِ أن يَکونَ داعِيَةً إلى دينِهِ و قِسمَتِهِ؛^۱
من دوست دارم که مرد مسلمان، براى حفظ دين و روزی‏اش دعا کند.

توفيق

۳۴۶.امام صادق علیه السلام: لا يَستَغِنى المُؤمنُ عَن خَصلَةٍ وبِهِ الحَاجةُ إلى ثَلاثِ خِصالٍ: تَوفيقٍ مِنَ اللّهِ، و واعِظٍ مِن نَفْسِهِ، و قَبولٍ مِمَّن يَنْصَحُهُ؛^۲
مؤمن از خصلتى بى‏نياز نيست و همواره به سه خصلت احتياج دارد: توفيقى از سوى خداوند، پند دهنده‏اى از جانب خود و پندپذيرى از کسى که او را پند مى‏دهد.

جاه‏طلبى

۳۴۷.امام صادق علیه السلام: مَن دَعا إلى نَفسِهِ وفيهِم مَن هُوَ أعلَمُ مِنهُ فَهُو ضالٌّ مُتَکَلِّفٌ؛^۳
هر کس مردم را به طرف خود بخواند، در حالی که در ميان آنان داناتر از او باشد، او گم‏راهى است که کارى نامربوط را عهده‏دار شده است.

عجله

۳۴۸.پيامبر صلی الله علیه و اله: اَلإناءَةُ مِنَ اللّهِ وَالعَجَلةُ مِن الشَّيطانِ؛^۴
به آرامى کار کردن، کارى خدايى است و عجله کردن، از شيطان است.

۳۴۲.امام صادق علیه السلام: إذا رَأيتُم العَبدَ مُعتَقِداً لِذُنوبِ النّاسِ ناسِياً لِذُنوبِهِ فَاعلَمُوا أنَّهُ قَد مُکِرَ بِهِ؛^۱
هرگاه با بنده‏اى روبه‏رو شُديد که به گناهکارى مردم باور دارد و گناهان خود را فراموش کرده، بدانيد که او گرفتار مکر شده است.

گوناگون

دعا براى خود و برادران مؤمن

۳۴۳.امام صادق علیه السلام: دُعاءُ المُؤمِنِ لِلمُؤمِنِ بِظَهرِ الغَيبِ يَدفَعُ عَنهُ البَلاءَ ويُدِرُّ عَلَيهِ الرِّزقَ؛^۲
دعاى مؤمن براى مؤمن در نهان، بلا را از او دور مى‏کند و روزی‏اش را دوچندان مى‏گرداند.

۳۴۴.امام صادق علیه السلام: مَن قَدَّمَ أربَعينَ رَجُلاً مِن إخوانِهِ قَبلَ أن يَدعُو لِنَفسِهِ استُجِيبَ لَهُ فِيهِم و في نَفسِهِ؛^۳
هر کس قبل از دعا کردن براى خودش، چهل نفر از برادرانش را بر خود مقدّم بدارد، خداوند دعايش را در مورد آنها و در مورد خودش اجابت می‏کند.