۳۶.پيامبر صلی الله علیه و اله: اَلکَلامُ ثَلاثَةٌ: فَرابحٌ، و سالِمٌ، و شاجِبٌ، فَأمَّا الرّابحُ الَّذي يَذکُرُاللّهَ، وأمَّا السّالِمُ فَالسّاکِتُ، وأمَّا الشّاجِبُ فَالَّذي يَخُوضُ فِى الباطِلِ؛۱
سخن سه گونه است: سودمند، سالم و تباه. امّا سودمند، آن سخنى است که ذکر خدا باشد؛ سالم، همان سکوت است؛ و تباه، آن است که انسان را در باطل افکند.
شيعه و نشانههاى آن
صفات شيعه
۳۷.امام صادق علیه السلام: إنَّما شِيعَةُ عَليٍّ مَن عَفَّ بَطنُهُ و فَرجُهُ، وَ اشتَدَّ جِهادُهُ، وعَمِلَ لِخالقِهِ، و رَجا ثَوابَهُ، وخافَ عِقابَهُ؛۲
شيعه على، کسى است که شکم و دامنش پاک و پارسا باشد، و سختکوش بوده، و کارش براى خالقش باشد، و اميد ثواب از او داشته باشد، و از کيفر او بترسد.
۳۸.امام کاظم علیه السلام: إنَّ المَعروفَ لا يَستَتِمُّ إلّا بِتَعجيلِهِ و سَترِهِ و تَصغيرِهِ، فَإذا أنتَ عَجَّلتَهُ فَقَد هَنَّأتَهُ، و إذا أنتَ صَغَّرتَهُ فَقَد عَظَّمتَهُ، و إذا أنتَ سَتَرتَهُ فَقَد أتمَمتَهُ؛۳
نيکى و احسان کامل نمىگردد، مگر به سه چيز: شتاب در انجام کار نيک، و پنهان نمودن و کوچک شمردن آن؛ زيرا اگر آن را با شتاب انجام داده باشى، گوارا و دلچسبش نمودهاى، اگر آن را کوچک شمرى بزرگش کردهاى و اگرآن را پنهان نمودى، کاملش گرداندهاى.
