۷۴.امام صادق علیه السلام: لا تَغشُشِ النّاسَ فَتَبقى بِغَيرِ صَديقٍ؛^۱
با مردم، نيرنگ بازى مکن؛ زيرا بدون دوست مى‏مانى.

۷۵.امام صادق علیه السلام: اَلمُؤمِنُ لا يَغُشُّ المُؤمِنَ ولا يَظلِمُهُ ولا يَخُوُنهُ ولا يَخذُلُهُ ولا يَکذِبُهُ و لا يَغتُابُهُ؛^۲
مؤمن برادر مؤمنش را فريب نمى‏دهد، به او ستم روا نمى‏دارد، به او خيانت نمى‏کند، او را خوار نمى‏گرداند، به او دروغ نمى‏گويد و غيبتش نمى‏کند.

۷۶.امام صادق علیه السلام: أحِبَّ لِلمُسلِمِ ما تُحِبُّ لِنَفسِکَ وَأکرَه لَهُ ما تَکرَهُهُ لِنَفسِکَ، وإذَا احتَجتَ فَسَلهُ، و إذا سَألَکَ فَأعطِه؛^۳
براى برادر مسلمانت دوست بدار آنچه را براى خودت دوست مى‏دارى، و آنچه را براى خودت خوشايند نمى‏دانى براى او هم خوشایند ندان، و هرگاه نيازمند شدى، از او بخواه، و هرگاه چيزى از تو خواست، به او بده.

۷۷.امام صادق علیه السلام: اُنظُر قَلبَکَ فَإن أنکَرَ صاحِبَکَ فَإنَّ أحدُکُما قَد أحدَثَ شَيئاً؛^۴
به دلت بنگر، اگر به رفيقت بدبين است، بدان که يکى از شما کار بدى کرده است.

حقوق واجب مؤمن بر مؤمن

۷۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن نَظَرَ إلى مُؤمِنٍ نَظرَةً لِيُخيفَهُ بِها أخافَهُ اللّهُ يَومَ لا ظِلَّ إلاّظِلُّهُ؛^۱
کسى که به مؤمنى نگاه ترس‏آور کند، خداوند در آن روزى که به‏جز سايه اوسايه‏اى نیست، او را مى‏ترساند.

۷۱.امام صادق علیه السلام: مَن عَادَ مَريضاً مِنَ المُسلِمينَ خاضَ في رِمالِ الرَّحمَةِ؛^۲
هر کس بيمار مسلمانى را عيادت کند، در درياى رحمت خدا فرو مى‏رود.

۷۲.امام صادق علیه السلام: مَن مَشى مَعَ أخيهِ المُؤمِنِ في حاجَةٍ فَلَم يُناصِحهُ فَقَد خانَ اللّهَ ورَسولَهُ؛^۳
هر مؤمنى که دنبال حاجت برادر دينى خود برود و براى او خيرانديشى نکند، به خدا و رسولش خيانت کرده است.

۷۳.امام صادق علیه السلام: لِکُلِّ شَيءٍ شَيءٌ يَستَريحُ إلَيهِ، وإنَّ المُؤمِنَ يَستَريحُ إلى أخيهِ؛^۴
براى هر چيزى وسيله آسايشى هست؛ وسيله استراحت مؤمن، برادر مؤمنش است.