زهد در دنيا، کوتاه نمودن آرزوها، و شکر تمامى نعمت‏ها و پرهيز از همه آن چیزی است که خداوند بر تو حرام کرده است.

۹۷.امام صادق علیه السلام: لَيسَ الزُّهدُ فِى الدُّنيا بإضاعَةِ المالِ ولا بِتَحريمِ الحَلالِ، بَلِ الزُّهدُ فِى الدُّنيا أن لا تَکون بِما في يَدِکَ أوثَقُ مِنکَ بِما في يَدِ اللّهِ؛^۱
زهد در دنيا، به هدر دادن مال و حرام نمودن حلال نيست؛ بلکه به اين است که به آنچه در دست توست، نسبت به آنچه در دست خداست، مطمئن‏تر نباشى.

۹۸.پيامبر صلی الله علیه و اله: لَيسَ الزُّهدُ فِي الدُّنيا لُبْسُ الخَشِنِ وأکلُ الجَشَبِ، و لکِنَّ الزُّهدَ فِى الدُّنيا قَصرُ الأمَلِ؛^۲
زهد در دنيا، به پوشيدن لباس‏هاى خشن و خوردن غذاهاى نامطلوب نيست؛ بلکه به کوتاهى آرزوهاست.

۹۹.پيامبر صلی الله علیه و اله: إذا رَأيتُمُ الرَّجُلَ قَد اُعطِيَ الزُّهدَ فِي الدُّنيا فَاقتَرِبوا مِنهُ فَإنَّهُ يُلقِي الحِکمَةَ؛^۳
هرگاه کسى را ديديد که از زهد و پارسايى در دنيا برخوردار شده، به اونزديک شويد؛ زيرا او حکمت مى‏افشاند.

۱۰۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: حَرامٌ عَلى قُلوبِکُم أن تَعرِفَ حَلاوَةَ الإيمانِ حَتّى تَزهَدُوا فِى الدُّنيا؛^۴

الدُّنيا فَإنَّکُم بِها تَتَنعَّمُونَ فِي الجَنَّةِ؛^۱
اى بندگان راست‏کردار من! در دنيا از نعمت عبادتم برخوردار باشيد؛ که شما در بهشت از آن برخوردار خواهيد بود.

۹۴.پيامبر صلی الله علیه و اله: أفضَلُ النّاسِ مَن عَشِقَ العِبادةَ فَعانَقَها و أحَبَّها بِقَلبِهِ، وباشَرَها بِجَسَدِهِ وتَفرَّغَ لَها، فَهُو لا يُبالي عَلى ما أصبَحَ مِنَ الدُّنيا؛ عَلى يُسرٍ أم عَلى عُسرٍ؛^۲
بهترين مردم کسى است که به عبادت عشق بورزد و آن را در آغوش کشد، و صميمانه دوستش داشته باشد، و با جوارح خود انجامش دهد، و خود را از هر چيزى براى آن فارغ سازد. چنين شخصى باک ندارد که زندگانى دنيايش به سختى بگذرد يا به آسانى.

۹۵.پيامبر صلی الله علیه و اله: اِعمَل بِفَرائِضِ اللّهِ تَکُن أتقَى النّاسِ؛^۳
به واجبات خدا عمل کن تا از پرهيزکارترين مردم باشى.

زهد و ترک دنيا

۹۶.امام على علیه السلام: اَلزُّهدُ فِى الدُّنيا قَصرُ الأمَلِ، و شُکرُ کُلِّ نِعمَةٍ، وَ الوَرَعُ عَن کُلِّ ما حَرَّمَ اللّهُ عَلَيکَ؛^۴