۱۵۳.امام رضا علیه السلام: عَظِّمُوا کِبارَکُم و صِلُوا أرحامَکُم، فَلَيسَ تَصِلونَهُم بِشيءٍ أفضَلَ مِن کَفِّ الأذى عَنهُم؛^۱
پيرانتان را بزرگ شماريد و صله رحم کنيد. هيچ صله رحمى بهتر از خوددارى از آزار خويشاوندان نيست.

۱۵۴.امام صادق علیه السلام:کُونوا لَنا زَيناً ولا تَکونوا عَلَينا شَيناً، قُولوا لِلنّاسِ حُسناً، وَاحفَظُوا ألسِنَتِکُم، و کُفّوا عَنِ الفُضولِ و قُبحِ القَولِ؛^۲
زينت ما باشيد، نه مايه عيب و زشتى ما. با مردم سخن نيک بگوييد، و زبانتان را مهار کنيد و از زياده‏گويى و زشتگويى، خود را نگاه داريد.

۱۵۵.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن صَمَت نَجا؛^۳
هر که سکوت کند، نجات می‏يابد.

۱۵۶.امام صادق علیه السلام: مَن لَقَى النّاسَ بِوَجهٍ و غابَهُم بِوَجهٍ جاءَ يَومَ القيامَةِ و لَهُ لِسانانِ مِن نارٍ؛^۴
هر کس که در حضور مردم با چهره‏اى و در نبودن آنان با چهره‏اى ديگر برخورد کند، روز رستاخيز با دو زبان آتشين به محشر می‏آيد.

هر که طفل يتيمى را به پدر و مادر مسلمانى بسپارد تا توانگر و بى‏نياز شود، بهشت بر او قطعى مى‏شود.

۱۴۹.پيامبر صلی الله علیه و اله: خَيرُ بَيتٍ فِى المُسلِمينَ بَيتٌ فيهِ يَتيمٌ يُحسَنُ إلَيهِ؛^۱
بهترين خانه مسلمانان، خانه‏اى است که در آن به يتيمى احسان شود.

۱۵۰.روايت شده مردى نزد رسول خدا صلی الله علیه و اله از سنگ‏دلى خود شکايت مى‏کرد. پیامبر خدا صلی الله علیه و اله فرمود: إذا أرَدتَ أن يَلينَ قَلبُکَ فَأطعِم المِسکينَ وَامسَح رَأسَ اليَتيمِ؛^۲
هرگاه خواستى دلت نرم شود، مسکينى را غذا بده، يا يتيمى را بنواز.

احترام به پيران

۱۵۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: لَيسَ مِنّا مَن لَم يَرحَم صَغيرَنا ولَم يُوَقِّر کَبيرَنا؛^۳
از ما نيست کسى که به کوچک ما رحم نکند و به بزرگ ما احترام نگذارد.

۱۵۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن عَرَفَ فَضلَ کَبيرٍ لِسِنِّهِ فَوَقَّرَهُ آمنَهُ اللّهُ مِن فَزَعِ يَومِ القِيامَةِ؛^۴
هر کس که مقام بزرگ‏سالى را به جهت بزرگى سن او پاس دارد و او را بزرگ شمارد، خداوند، او را از هراس روز قيامت آسوده می‏گرداند.