هر کس در مجلسى بدون در نظر گرفتن مقام و اعتبار، در جايى نشست، تا وقتى که از جايش برخيزد، خداوند و فرشتگان بر او درود مى‏فرستند.

۲۰۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: إذا جَلَستُم إلَى المُعَلِّمِ أو جَلَستُم في مَجالِسِ العِلمِ فَادنُوا، وَلْيَجلِس بَعضُکُم خَلفَ بَعضٍ، ولا تَجلِسوا مُتفرِّقينَ کَما يَجلِسُ أهلُ الجاهِليَّةِ؛^۱
هرگاه در حضور معلّم قرار گرفتيد، يا در مجلس علم حاضر شُديد، نزديک هم و پشت سر هم بنشينيد، و مانند مردمان جاهلى پراکنده ننشينيد.

۲۰۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: لَأن يُوسَّعَ أحدُکُم لأخيهِ فِى المَجلِسِ خَيرٌ مِن عِتقِ رَقَبَةٍ؛^۲
جا باز کردن يکى از شما براى برادر مؤمنش در مجلس، بهتر از آزاد کردن يک بنده است.

فضيلت رفت و آمد با يکديگر

۲۰۲.امام على علیه السلام: إتيانُ الجُمُعَةِ زيارةٌ وجَمالٌ، قِيلَ لَهُ: و مَا الجَمالُ؟ قالَ: قَضَوا الفَريضَةَ وتَزاوَروا؛^۳
رفتن به نماز جمعه، ديدار و زيبايى است. سؤال شد: مقصود از جمال چيست؟ فرمود:«نماز جمعه را به پايان رساندند و به زيارت يکديگر موفق شدند».

۱۹۶.امام باقر علیه السلام: إذا صافَحَ الرَّجُلُ صاحِبَهُ فَالَّذي يَلزَمُ التَصافُحُ أعظَمُ أجراً مِنَ الَّذي يَدَعُ، ألا و إنَّ الذُّنوبَ لَتَتحاتُّ فِيما بَينَهُما حَتّى لا يَبقى ذَنبٌ؛^۱
هرگاه مردى با رفيقش دست بدهد، آن که اقدام به دست دادن بکند، پاداشش بيشتر از ديگرى است، بدانيد! با مصافحه بين آن دو، گناهان آنها مى‏ريزد به حدّى که ديگر گناهى باقى نمى‏ماند.

۱۹۷.امام صادق علیه السلام: ما صافَحَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و اله رَجُلاً قَطُّ فَنَزَعَ يَدَهُ حَتّى يَکونَ هُوَالَّذِي يَنزِعُ يَدَهُ مِنهُ؛^۲
پیامبر خدا صلی الله علیه و اله هرگز با مردى مصافحه نکرد، و دستش را نکشيد تا این که طرف او دستش را از روى دست پيامبر بر مى‏داشت.

آداب نشستن

۱۹۸.امام صادق علیه السلام:کانَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و اله أکثَرَ ما يَجلِسُ تِجاهَ القِبلَةِ؛^۳
بيشترين نشستن پیامبر خدا صلی الله علیه و اله، به طرف قبله بود.

۱۹۹.امام صادق علیه السلام: مَن رَضِىَ بِدونِ الشَّرفِ مِنَ المَجلِسِ لَم يَزَل يُصَلِّي اللّه‏ ومَلائِکَتُهُ عَلَيهِ حَتّى يَقُومُ؛^۴