حقوق همسايگان

۲۱۴.پيامبر صلی الله علیه و اله: لَيسَ مِنَ المُؤمِنينَ الَّذي يَشبَعُ وجارُهُ جائِعٌ إلى جَنبِهِ؛^۱
مؤمن نيست کسى که سير بخوابد، و همسايه‏اش گرسنه باشد.

۲۱۵.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن آذى جارَهُ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ ريحَ الجَنَّةِ، و مَأواهُ جَهنَّمُ وبِئسَ المَصيرُ، ومَن ضَيَّعَ حَقَّ جارِهِ فَلَيسَ مِنّا؛^۲
هر کس که به همسايه‏اش آزار برساند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام می‏گرداند و جايش در دوزخ است، و بد پايانى است؛ و هر کس حقّ همسايه را از بين ببرد، از ما نيست.

۲۱۶.امام صادق علیه السلام: حُسنُ الجَوارِ زيادَةٌ فِى الأعمارِ وعِمارَةٌ فِى الدِّيارِ؛^۳
حُسن هم‏جوارى، موجب زيادى عمر و آبادى خانه‏هاست.

۲۱۷.امام صادق علیه السلام: لَيسَ حُسنُ الجَوارِ کَفُّ الأذى، ولکِن حُسنُ الجَوارِ صَبرُکَ عَلىَ الأذى؛^۴
همسايگى کردن نيکو، [تنها] به خوددارى از آزار [همسايه] نيست؛ بلکه به صبر کردن تو در مقابل آزار [همسايه] است.

۲۱۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: إنَّکُم لَن تَسَعُوا النّاسَ بِأموالِکُم فَسَعُوهُم بِأخلاقِکُم؛^۱
شما هرگز نمى‏توانيد مردم را با اموالتان بهره‏مند سازيد. بنابراين آنها را با اخلاقتان بهره‏مند کنيد.

۲۱۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: أفضَلُ النّاسِ إيماناً أحسَنُهُم خُلقاً، وأصلَحُ النّاسِ أصلَحُهُم لِلنّاسِ، و خَيرُ النّاسِ مَنِ انتَفَعَ بِهِ النّاسِ؛^۲
بهترين مؤمنان، خوش‏اخلاق‏ترين آنهايند، و شايسته‏ترين آنها کسى است که براى مردم از همه شايسته‏تر باشد و بهترين مردم کسانى‏اند که مردم به وسيله آنها سود ببرند.

۲۱۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: مُجالَسَةُ أهلِ الدِّينِ شَرَفُ الدُّنيا وَالآخِرَةِ؛^۳
همنشينى با دينداران،[مايه] شرافت و بزرگى دنيا و آخرت است.

۲۱۳.امام صادق علیه السلام: لا تَثِقَنَّ بِأخيکَ کُلَّ الثِّقَةِ، فَإنَّ صَرعَةَ الاِستِرسالِ لَن تُستَقالُ؛^۴
به برادرت اعتماد کامل نکن؛ زيرا به زمين خوردن بر اثر بى‏بند و بارى، هرگز جبران‏پذير نيست.