۲۳۸.امام رضا علیه السلام: اَلسَّخيُّ يأکُلُ طَعامَ النّاسِ لِيَأکُلوا مِن طَعامِهِ، وَالبَخيلُ لا يَأکُلُ طَعامَ النّاسِ لِکَيلا يأکُلُوا مِن طَعامِهِ؛^۱
سخاوتمند، از غذاى مردم مى‏خورد، تا از غذايش بخورند، و بخيل غذاى مردم را نمى‏خورد، تا غذايش را نخورند.

۲۳۹.امام سجّاد علیه السلام: سادَةُ النّاسِ فِى الدُّنيا الأسخياءُ، وسادَةُ النّاسِ فِى الآخِرَةِ الأَتقياءُ؛^۲
سروران مردم در دنيا، سخاوتمندان، و در آخرت، پرهيزگاران‏اند.

۲۴۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: يا عَليُّ! کُن سَخيّاً، فَإنَّ اللّهَ يُحِبُّ کُلَّ سَخِيٍّ، وإن أتاکَ امْرءٌ في حاجَةٍ فَاقضِها لَهُ، فَإن لَم يَکُن لَهُ أهلاً فَأنتَ لَهُ أهلٌ؛^۳
اى على! سخاوتمند باش؛ زيرا خداوند هر سخاوتمندى را دوست مى‏دارد، و اگر کسى نزد تو آمد و حاجتى داشت، روا کن؛ اگر او اهليّت آن را نداشته باشد، تو که اهليّت آن را دارى.

حيا و شرم

۲۴۱.امام باقر علیه السلام يا امام صادق علیه السلام: اَلحَياءُ وَالإيمانُ مَقرونانِ في قَرنٍ، فَإذا ذَهَبَ أحدُهُما تَبِعَهُ صاحِبُهُ؛^۴

عفو و بخشش

۲۳۴.امام باقر علیه السلام: اَلنَّدامَةُ عَلى العَفْوِ أفضَلُ وأيسَرُ مِنَ النَّدامَةِ عَلى العُقوبَةِ؛^۱
پشيمانى از عفو و گذشت، بهتر و آسان‏تر از پشيمانى حاصل از کيفر دادن است.

۲۳۵.امام سجاد علیه السلام: إن شَتَمَکَ رَجُلٌ عَن يَمينِکَ ثُمَّ تَحوَّلَ إلى يَسارِکِ فَاعتَذَرَ إلَيکَ فَاقبَل مِنهُ؛^۲
اگر کسى از طرف راستت به تو ناسزا گفت، سپس به طرف چپت رفت تا عذرخواهى کند، عذرش را بپذير.

۲۳۶.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن اعتَذَرَ إلى أخيهِ المُسلِمِ فَلَم يَقبَلْ مِنهُ، جَعَلَ اللّهُ عَلَيهِ أضَرَّ صاحِبَ مَکسٍ؛^۳
هر کس از برادر مسلمان خود عذر بخواهد و او نپذيرد، خداوند براى او گناهى زيان‏بارتر از باجگير قرار مى‏دهد.

سخاوت و بخل

۲۳۷.امام صادق علیه السلام: اَلسَّخيُّ الکَريمُ، الَّذي يُنفِقُ مالَهُ في حَقٍّ؛^۴
سخاوتمندِ بزرگوار، کسى است که مالش را در راه حق انفاق مى‏کند.