۲۴۶.امام صادق علیه السلام: إنَّ اللّهَ غَيورٌ يُحِبُّ کُلَّ غَيورٍ، ولِغيرَتِهِ حَرّمَ الفَواحِشَ ما ظَهَرَ مِنها وما بَطَنَ؛^۱
خداوند، غيرتمند است و هر غيرتمندى را دوست مى‏دارد و براى همين غيرتش است که کارهاى زشت و شرمگين را حرام کرده است؛ چه آشکار باشد و چه پنهان.

۲۴۷.امام صادق علیه السلام: إذا لَم يُغِرِ الرَّجُلُ فَهُو مَنکوسُ القَلبِ؛^۲
کسى که غيرت نداشته باشد، قلبش وارونه است.

۲۴۸.امام صادق علیه السلام: أنفَعُ الأشياءِ لِلمَرءِ سَبقُهُ النّاسَ إلى عَيبِ نَفسِهِ؛^۳
سودمندترين چيزها براى آدمى، اين است که خود به عيب خود پى ببرد، قبل از این که مردم عيبش را به او گوشزد کنند.

۲۴۹.امام صادق علیه السلام: لا تَکُن ضَجِراً ولا غَلِقاً، و ذَلِّل نَفسَکَ بِاحتِمالِ مَن خالَفَکَ مِمَّن هُو فَوقَکَ و مِمَّن لَهُ الفَضلُ عَلَيکَ؛^۴
دلگير و مضطرب مباش، و خودت را با تحمّل مخالفينت که بالا دست تو هستند و بر تو برترى دارند، مهار کن.

حيا و ايمان، در يک رشته، هم‏دوش یکدیگرند. هرگاه يکى از آن دو برود، ديگرى هم مى‏رود.

۲۴۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن ألقى جِلبابَ الحَياءِ فَلا غِيبةَ لَهُ؛^۱
هر کس لباس حيا را بيفکند،[حکم] غيبت ندارد.

۲۴۳.پيامبر صلی الله علیه و اله: ما کانَ الحَياءُ في شَيءٍ قَطُّ إلّا زانَهُ، ولا کانَ الفُحشُ في شَيءٍ قَطُّ إلّا شانَهُ؛^۲
هرگز حيا در چيزى نباشد، مگر آنکه زينتش دهد، و هرگز در چيزى فحش نباشد، مگر این که موجب ننگش گردد.

۲۴۴.پيامبر صلی الله علیه و اله: إِستَحى مِنَ اللّهِ کَما تَستَحِي مِنَ الرَّجُلِ الصّالِحِ مِن قَومِکَ؛^۳
از خداوند حيا کن، همان طور که از مردان صالح قومت حيا مى‏کنى.

غيرت و مردانگى

۲۴۵.امام على علیه السلام: إنّ اللّه‏ لَيَمقُتُ الرَّجُلَ يُدخَلُ عَلَيهِ في بَيتِهِ فَلا يُقاتِلُ؛^۴
خداوند دشمن مى‏دارد آن آدمى را که به خانه‏اش هجوم آورده‏اند، ولى او[دفاع نکند و] نستيزد.