نسبت صبر به ايمان، همانند نسبت سر به بدن است. هرگاه سر از بين برود، تن نيز مى‏رود، همچنين هنگامى که صبر برود ايمان مى‏رود.

۲۸۴.امام صادق علیه السلام: مَن عَزّى حَزيناً کُسِىَ في المَوقِفِ حُلَّةً يُحبى بِها؛^۱
هر کس اندوهگينى را دلدارى دهد، روز قيامت جامه‏اى به او بپوشانند که باعث احترامش شود.

بيمارى

۲۸۵.امام باقر علیه السلام: اَلجَسَدُ إذا لَم يَمرَض أشِرَ، ولا خَيرَ في جَسَدٍ يَأشَرُ؛^۲
هرگاه بدن بيمار نشود، گستاخ شود و بدنى که گستاخ باشد، خير ندارد.

۲۸۶.امام صادق علیه السلام: عُودُوا مَرضاکُم وسَلُوهُم الدُّعاءَ [فَإنَّهُ] يَعدِلُ دُعاءَ المَلائِکَةِ؛^۳
از بيمارانتان عيادت کنيد و از آنان بخواهيد تا برايتان دعا کنند؛ زيرا دعاى آنان با دعاى فرشتگان برابرى مى‏کند.

حزن و اندوه

۲۸۷.پيامبر صلی الله علیه و اله: إذا کَثُرَت ذُنوبُ العَبدِ ولَم يَکُن لَهُ مِنَ العَمَلِ ما يُکَفِّرُها ابتَلاهُ اللّهُ بِالحُزنِ لِيُکَفِّرَها؛^۴

۲۸۰.امام صادق علیه السلام: إنَّما أعطاکُم هذِهِ الفُضولِ لِتُوجِّهُوها حَيثُ وَجَّهَه اللّهُ ولَم يُعطِکُموها لِتَکنِزُوها؛^۱
خداوند امکانات دنيا را به شما داد تا آن را در راهى هزينه کنيد که او مقرر فرموده است، و نداد تا آن را پس‏انداز نماييد.

مصيبت‏ها و سختی‏ها

صبر بر مصيبت‏ها

۲۸۱.امام سجّاد علیه السلام: ما مِن عَبدٍ مُؤمِنٍ تَنزِلُ بِهِ بَليِّةٌ فَيَصبِرُ ثَلاثاً لا يَشکُو إلى أحَدٍ إلّا کَشَفَ اللّهُ عَنهُ؛^۲
هيچ بنده مؤمنى نيست که به او مصيبتى رسد، پس سه روز شکيبايى ورزد و شکايت به کسى نبرد، مگر این که خداوند گرفتارى‏اش را برطرف سازد.

۲۸۲.امام صادق علیه السلام:کِتمانُ المُصيبَةِ مِن کُنوزِ البِرِّ؛^۳
پنهان کردن مصيبت، از گنج‏هاى نيکوست.

۲۸۳.امام صادق علیه السلام: اَلصَّبرُ مِنَ الإيمانِ بِمَنزِلَةِ الرَّأسِ مِنَ الجَسَدِ، فَإذا ذَهَبَ الرَّأسُ ذَهَبَ الجَسَدُ، و کذلِکَ إذا ذَهَبَ الصَّبرُ ذَهَبَ الإيمانَ؛^۴