۳۰۸.پيامبر صلی الله علیه و اله: لَيسَ الشَّديدُ بِالصُّرعَةِ، إنَّمَا الشَّديدُ الَّذي يَملِکُ نَفسَهُ عِندَ الغَضَبِ؛^۱
قدرتمندى، به نيروى جسمانى نيست؛ بلکه قدرتمند کسى است که بتواند خشمش را فرو خورد.

۳۰۹.پيامبر صلی الله علیه و اله: وَجَبَت مَحبَّةُ اللّهِ عَلى مَن أُغضِبَ فَحَلمَ؛^۲
محبت خدا بر کسى که به خشم آورده شده و از خود بردبارى نشان داده، واجب است.

حسد

۳۱۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: يا عَلىُّ! أنهاکَ عَن ثَلاثَ خِصالٍ عِظامٍ: اَلْحَسَدُ وَ الکِذبُ وَ الحِرصُ؛^۳
اى على! از سه خصلت بزرگ، تو را نهى مى‏کنم: حسد، دروغ و حرص.

۳۱۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: اَلحَسَدُ يأکُلُ الحَسَناتِ کَما تَأکُلُ النّارُ الحَطَبَ؛^۴
حسد، نيکى‏ها را از بين مى‏برد، همان گونه که آتش، هيزم را نابود مى‏کند.

۳۱۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: لا تُظهِرِ الشَّماتَةَ لِأخيکَ فَيَرحَمُهُ اللّهُ ويَبتَليکَ؛^۵

در دنيا همانند غريبه‏ها و رهگذرها زندگى کن و خودت را براى مرگ آماده ساز.

۳۰۴.پيامبر صلی الله علیه و اله: اَلمُؤمِنُ لَهُ فِى المَوتِ راحَةٌ مِن فَراقِ مَن يَحذَرُهُ، و سُرعَةُ القُدومِ عَلى مَن يَرجوهُ و يأمَلُهُ؛^۱
براى مؤمن در مرگ، آسايشى است به خاطر ترک کسى که از آن مى‏ترسيد و شتابى است به چيزى (لقاء الله‏) که انتظارش را داشت و آرزويش را مى‏کشيد.

۳۰۵.امام صادق علیه السلام: أکثِر ذِکرَ المَوتِ فَإنَّهُ لَم يُکثِر عَبدٌ ذِکرَ المَوتِ إلّا زَهِدَ فِى الدُّنيا؛^۲
بسيار به ياد مرگ باش؛ زيرا هيچ بنده‏اى زياد به ياد مرگ نبوده، مگر این که از دنيا دل برکند.

خصلت‏هاى ناپسند

غضب

۳۰۶.على بن اسباط مى‏گويد: نَهى رَسولُ اللّه‏ صلی الله علیه و اله عَنِ الأدَبِ عِندَ الغَضَبِ؛^۳
پیامبر خدا صلی الله علیه و اله، از ادب کردن هنگام خشم نهى فرمود.

۳۰۷.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَنِ استَولى عَلَيهِ الضَجرُ رَحَلَت عَنهُ الرَّاحةُ؛^۴
هر کس غم و اندوه بر او چيره شود، آسايشش سلب می‏گردد.