مقدّمه
مؤلّف
ابو جعفر احمد بن محمّد بن خالد بن عبد الرحمان بن محمّد بن على برقى، از دانشمندان و محدّثان والامقام شيعى در سده سوم هجرى است. اومشهورترين شخصيّت خاندان برقى است. جدّ اعلاى اين خانواده، محمّد بن على، ساکن کوفه بود که به جرم هوادارى از زيد بن على بن الحسين علیه السلام توسط يوسف بن عمر، والى عراق، دستگير شد و به شهادت رسيد. پس از شهادت محمّد، فرزندش عبد الرحمان همراه با پسرش خالد به ايران آمدند و در قم ساکن شدند. برقى در روستاى برقه،۱ از توابع قم، چشم به جهان گشود و در طلب علم و حديث، سفرهاى بسيار کرد، و از دانشمندان بسيارى علم آموخت. وى از راويان کوفى، چون اسماعيل بن مهران و عبد الرحمان بن حمّاد بسيار روايت کرده که نشان مىدهد تحصيلات وى بيشتر در کوفه بوده است. روايت او از مشايخ بغداد چون داوود بن قاسم بغدادى، محمّد بن عيسى عُبَيدى و يعقوب بن زيد نشان مىدهد که به بغداد هم سفر کرده است. او از نزديک به دويست نفر نقل حديث مىکند و کتابهای بيش از صد نفر را
