نکات جغرافيايى مربوط به شهر قم و وجه تسميه آن را از او نقل کرده است.۱
نجاشى، فوت او را سال 274 يا 280 ق نقل کرده است.۲
برقى در قم درگذشت و نوشتهاند در تشيیع وى احمد بن محمّد بن عيسى،پا برهنه و بدون عمّامه ـ که نشانه شدّت اندوه، و تلاش براى جبران اخراج او از قم بوده است ـ حاضر شد.۳
از قبر شريفش اکنون اثرى سراغ نداريم و مشخص است که مانند قبور پاک بسيارى از دانشمندان و محدّثان بزرگِ مدفونِ قم در طول قرون و اعصار از بين رفته است.
آثار
برقى، با توجّه به برخوردارى از مقام والا در علم حديث و درک مشايخ بسيار، آثار فراوانى از خود بر جاى گذاشت؛ ولى حوادث ايام، آيندگان را از اين آثار محروم ساخت و جز دو اثر وى، بقيّه در تندباد حوادث از بين رفتهاند. شيخ طوسى و نجاشى تصريح کردهاند که برقى، غير از المحاسن، کتابهای ديگرى هم داشته است، ولى آثار او را به درستى نمىتوان شناسايى کرد. رجالِ برقى هم که در دست است، برخى آن را به محمّد بن خالد و بيشتر به احمد بن محمّد بن خالد نسبت دادهاند. برخى محقّقان هم آن را تأليف نوهبرقى مىدانند نه خود او.۴
