21
گزیده المحاسن

شش چيز است که خداوند آنها را بر من ناپسند داشته است و من بر امامان از نسل خود ناپسند داشته‏ام و آنها بر پيروان خود ناپسند داشته‏اند: ور رفتن در وقت نماز؛ منّت نهادن در صدقه؛ همبستر شدن با همسر هنگام روزه؛۱ خنديدن در ميان قبرها؛ سَرک کشيدن به خانه‏ها؛ و در حال جنابت به مسجد آمدن.

۱۲.سلمان فارسى مى‏گويد: أوصانِي خَليلِي بِسَبعَةِ خِصالٍ لا أَدَعُهُنَّ عَلى کُلّ ِحالٍ: أوصانِي أن أَنظُرَ إلى مَن هُوَ دُوني ولا أنظُرَ إلى مَن هُوَ فَوقي وأن اُحِبَّ الفُقَراءَ وأدنُوَ مِنهُم و أن أقُولَ الحَقَّ و إن کانَ مُرّاً و أن أصِلَ رَحِمي و إن کانَت مُدبِرَةً و لا أسأَلَ النّاسَ شَيئاً وأوصانِي أن أکثِرَ مِن قَولِ «لا حَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّهِ العَلِيِّ العَظيمِ» فَإِنَّها کَنزٌ مِن کُنُوزِ الجَنَّةِ؛
دوستم رسول خدا مرا به هفت خصلت سفارش کرد که در هيچ حالى آنها را وا نمى‏گذارم: به فرودست خود بنگرم؛ به فرادست خود ننگرم؛ تهی‏دستان را دوست داشته باشم و به آنها نزديک شوم؛حق بگويم اگرچه تلخ باشد؛ با خويشانم پيوند داشته باشم، اگرچه آنها به من پشت کرده باشند؛ چيزى از مردم درخواست نکنم؛ و سفارشم کرد که بسيار «لاحَولَ ولا قُوَّةَ إلّا بِاللّه‏ِ العَليِ العَظيمِ» بگويم؛ که اين ذکر، گنجى از گنج‏هاى بهشت است.

۱۳.امام صادق علیه السلام: اَلنُشرَةُ في عَشَرَةِ أشياءَ: اَلمَشيُ وَالرُّکُوبُ وَالاِرتِماسُ فِي الماءِ وَالنَّظَرُ إلَى الخُضرَةِ وَالأَکلُ وَالشُّربُ وَالنَّظَرُ إلَى المَرأَةِ الحَسناءِ وَالجِماعُ وَالسِّواکُ وغَسلُ الرَّأسِ بِالخَطمِيِّ فِي الحَمّامِ وغَيرِهِ ومُحادَثَةُ الرِّجالِ؛

1.. مراد از کراهت در این جا تحریم است.


گزیده المحاسن
20

۸.امام صادق علیه السلام: لا يَکمُلُ إيمانُ العَبدِ حَتّى تَکونَ فيهِ خِصالٌ أَربَعٌ: يُحسِنُ خُلُقَهُ وتَسخُو نَفسَهُ ويُمسِکُ الفَضلَ مِن قَولِهِ ويُخرِجُ الفَضلَ مِن مالِهِ؛
ايمان بنده کامل نمى‏شود تا آن‏که در وى چهار خصلت باشد: خوى خود را نيک گرداند؛ گشاده‏دستى کند؛ از گفتن سخنان زايد بپرهيزد؛ و مانده مالش را انفاق کند.

۹.امام باقر علیه السلام: أربَعٌ مَن کُنَّ فيهِ بَنَى اللّهُ لَهُ بَيتاً فِي الجَنَّةِ: مَن آوى الَيتيمَ و رَحِمَ الضَّعيفَ وأشفَقَ عَلى والِدَيهِ وأنفَقَ عَلَيهِما و رَفَقَ بِمَملُوکِهِ؛
چهار خصلت است که در هر کس باشد، خداوند خانه‏اى در بهشت برايش بنا کند: به يتيم پناه دهد؛ به ناتوان رحم کند؛ با پدر و مادرش مهربانى کند؛ و باخادمش مدارا نمايد.

۱۰.امام صادق علیه السلام: خَمسٌ مَن لَم يَکُنّ فيهِ لَم يَهنَأ بِالعَيشِ: الصِّحَّةُ وَالأَمنُ وَالغِنَى وَالقِناعَةُ والأَنيسُ المُوافِقُ؛
پنچ چيز است که در هر کس نباشد، زندگى بر او گوارا نمى‏شود: تن‏درستى؛ امنيّت؛ بى‏نيازى، قناعت؛ و همدم سازگار.

۱۱.پيامبر صلی الله علیه و اله: سِتَّةٌ کَرِهَهَا اللّهُ لي فَکَرِهتُها لِلأَئِمَّةِ مِن ذُرِّيَّتي وکَرِهَهَا الأَئِمَّةُ لِأَتباعِهِم: اَلعَبَثُ فِي الصَّلاةِ وَالمَنُّ فِي الصَّدَقَةِ وَالرَّفَثُ فِي الصِّيامِ وَالضِّحکُ بَينَ القُبُورِ وَ التَّطَلُّعُ فِي الدُّورِ و إِتيانُ المَساجِدِ جُنُباً؛

  • نام منبع :
    گزیده المحاسن
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1394
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7028
صفحه از 85
پرینت  ارسال به