عملکنندگان نيز کاسته نمىشود؛ و هر که باب گمراهى را بياموزاند، گناه عملکنندگان به آن در دفتر اعمالش ثبت مىشود و از گناه عملکنندگان به آن نيز کاسته نمىشود.
۲۲.امام على علیه السلام: مَن أصلَحَ فِيما بَينَهُ وبَينَ اللّهِ أصلَحَ اللّه ما بَينَهُ و بَينَ النّاسِ؛
هر کس ميان خود و خدا را اصلاح کند، خداوند، ميان او و مردم را اصلاح مىکند.
۲۳.امام باقر علیه السلام: ما مِن شَيءٍ أعظَمُ مِن شَهادَةِ أن لا إلهَ إلّا اللّه؛ لِأنَّ اللّه لَم يَعدِلُهُ شَيءٌ ولا يُشرِکُهُ فِي الاُمُورِ أحَدٌ؛
هيچ چيز بزرگتر از گواهى به يگانگى خدا نيست؛ چرا که چيزى با خدا برابرى نمىکند، و هيچ کس در [تدبير] امور با او شريک نيست.
۲۴.امام صادق علیه السلام: مَن قالَ: «يا رَبِّ يا رَبِّ» حَتّى يَنقَطِعَ نَفَسُهُ قِيلَ لَهُ: لَبِّيکَ ماحاجَتُکَ؟
هر که «يا ربّ يا ربّ» بگويد تا آن گاه که نفسش قطع شود، به او خطاب مىشود: «لبيک؛ حاجتت چيست؟».
۲۵.امام صادق علیه السلام: إنَّ اللّهَ تَبارَکَ و تَعالى يَقولُ: مَن شَغَلَ بِذِکري عَن مَسأَلَتي أعطَيتُهُ أفضَلَ ما اُعطِيَ مَن سَأَلَني؛
خداى بزرگ و والامرتبه مىگويد: هر کس که به سبب مشغول بودن به ياد من،از بيان حاجتش باز بماند، بهترين چيزى را که به کسى که از من درخواست کرده و به او عطا شده است، به وى مىدهم.
