۶۸.امام باقر علیه السلام: مَن أعانَ عَلى مُسلِمٍ بِشَطرِ کَلِمَةٍ کُتِبَ بَينَ عَينَيهِ يَومَ القِيامَةِ: آيِسٌ مِن رَحمَةِ اللّهِ؛
هر کس عليه مسلمانى، [ اگرچه] به گفتن کلمه‏اى ناچيز، کمک کند، در روز قيامت در پيشانى‏اش نوشته مى‏شود: نااميد از رحمت خدا.

۶۹.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن أذاعَ فاحِشَةً کانَ کَمُبتَدِيها ومَن عَيَّرَ مُسلِما بِذَنبٍ لَم يَمُت حَتّى يَرکُبَهُ؛
هر کس زشتى‏اى را رواج دهد، همانند آغاز کننده آن است، و هر کس مسلمانى را به دليل ارتکاب گناهى، به زشتى‏ای منسوب کند، نمى‏ميرد تا آن گاه که آن را مرتکب مى‏شود.

۷۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: لا تَتَّبِعُوا عَوراتَ المُؤمِنينَ فَإنَّهُ مَن تَتَّبَعَ عَوراتَ المُؤمِنينَ تَتَّبَعَ اللّهُ عَورَتَهُ ومَن تَتَّبَعَ اللّهُ عَورَتَهُ فَضِحَهُ و لَو فى جَوفِ بَيتِهِ؛
در پى عيب و نقصان مؤمنان نباشيد؛ که هر کس چنين کند، خداوند در پى عيب و نقص او بر مى‏آيد، و هر کس خداوند با او چنين کند، رسوايى‏اش را برملا می کند اگرچه در هزار توى خانه‏اش باشد.

۷۱.امام صادق علیه السلام: لِلزّاني سِتُّ خِصالٍ ثَلاثٌ فِى الدُّنيا و ثَلاثٌ فِي الآخِرَةِ: أمَّا الَّتي فِي الدُّنيا فَإِنَّهُ يَذهَبُ بِنُورِ الوَجهِ و يُورِثُ الفَقرَ و يُعَجِّلُ الفَناءَ؛ و أمَّا الَّتي فِي الآخِرَةِ فَسَخَطُ الرَّبِّ و سُوءُ الحِسابِ وَ الخُلُودُ فِي النّارِ؛

هر کس براى برطرف کردن نياز برادر مسلمانش گام بردارد و او را براى رفع حاجتش با قصد خالص يارى نکند، همانند کسى است که به خدا و پيامبرش خيانت کرده است و خدا با او دشمنى مى‏کند.

۶۵.امام صادق علیه السلام: ما مِن مُؤمِنٍ يَخذُلُ أخاهُ و هُوَ يَقدِرُ عَلى نُصرَتِهِ إلاّ خَذَلَهُ اللّهُ فِي الدُّنيا وَالآخِرَةِ؛
هيچ مؤمنى نيست که برادر [مسلمان] خود را در حالى که بر يارى‏اش تواناست، ذليل کند، مگر اين که خداوند، او را در دنيا و آخرتْ زبون کند.

۶۶.امام صادق علیه السلام: أيُّما مُؤمِنٍ حَبَسَ مُؤمِناً عَن مالِهِ وهُوَ يَحتاجُ إلَيهِ لَم يَذُقوَاللّهِ مِن طَعامِ الجَنَّةِ ولا يَشرَبُ مِنَ الرَّحيقِ المَختومِ؛
هر مؤمنى که مؤمنى را از مال خود محروم کند، در حالى که او به آن نيازمند است، به خداوند سوگند از غذاى بهشت نمى‏چشد، و از باده نابِ سربه مُهر آن نمى‏نوشد!

۶۷.امام صادق علیه السلام: مَن رَوى عَلى مُؤمِنِ رِوايَةً يُريدُ بِها شَينَهُ وهَدمُ مُروَءتِهِ لِيَسقُطَ مِن أعيُنِ النّاسِ أخرَجَهُ اللّه‏ مِن ولايَتِهِ إلى وِلايَةِ الشَّيطانِ؛
هر کس به قصد بدنام کردن و در هم شکستن شخصيّت مؤمنى، ضد اوخبرى را نقل کند تا او را از چشم مردم بيندازد، خداوند، او را از ولاى خودخارج مى‏کند، و زير ولايت شيطان مى‏برد.