۸۵.امام صادق علیه السلام: إنَّ حُبَّنا أهلَ البَيتِ لَيُنتَفَعُ بِهِ في سَبعَ مَواطِنَ: عِندَ اللّهِ وعِندَالمَوتِ و عِندَ القَبرِ و يَومَ الحَشرِ و عِندَ الحَوضِ و عِندَ الميزانِ و عِندَ الصِّراطِ؛
دوستى ما اهل بيت در هفت جا سودمند است: در پيشگاه خدا، هنگام مرگ، در قبر، روز حشر، کنار حوض [کوثر]، ميزان و صراط.
۸۶.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن ماتَ وهُوَ لا يَعرِفُ إمامَهُ ماتَ مِيتَةً جاهِليَّةً؛
هر کس بميرد و پيشوايش را نشناسد، به مرگ جاهلى مرده است.
۸۷.امام صادق علیه السلام: سِتَّةٌ لا تَکونُ في مُؤمنٍ قِيلَ: وما هِيَ؟ قالَ: العُسرُ وَالنَّکَدُ وَاللَّجاجَةُ وَالکِذبُ وَالحَسَدُ وَالبَغي وقالَ: لا يکونُ المُؤمِنُ مُجازِفاً؛
شش چيز در مؤمن نیست. پرسيده شد: آنها چيستند؟ فرمود: «عسرت، سيهروزى، يکدندگى، دروغگويى، رشک و تجاوز». و فرمود: «مؤمن، گزافهگو نيست».
۸۸.امام صادق علیه السلام در تفسير آيه: «هَلْ يَسْتَوِى الَّذِينَ يعْلَمُونَ وَ الَّذِينَ لاَ يَعْلَمُونَ إِنَّمَا يَتَذَکَّرُ أُوْلُواْ الْأَلْبَبِ»۱(يعنى: آيا آنان که مىدانند و آنان که نمىدانند،برابرند؟ جز اين نيست که صاحبان خرد ناب پند مىگيرند) فرمود: نَحنُ الَّذينَ يَعلَمونَ وعَدُوُّنا الَّذِينَ لا يعلَمونَ وشيعَتنا اُولُوا الألبابِ؛
ما از آنانی هستیم که مىدانند و دشمنان ما کسانىاند که نمىدانند و شيعيان ماصاحبان خردِ ناباند.