41
گزیده المحاسن

۹۴.پيامبر صلی الله علیه و اله: إذا بَلَغَکُم عَن رَجُلٍ حُسنُ حالِهِ فَانظُرُوا في حُسنِ عَقلِهِ فَإنَّما يُجازى بِعَقلِهِ؛
وقتى درباره خوبى کسى به شما خبر رسيد، در خوبى خِرَد او بنگريد که همانا آدمى به اندازه خردش پاداش داده مى‏شود.

۹۵.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ کانَ ما يُفسِدُ أکثَرُ مِمّا يُصلِحُ؛
هر کس بدون دانش، کاری انجام دهد، آنچه تباه مى‏کند، بيشتر از چيزى است که اصلاح مى‏کند.

۹۶.امام صادق علیه السلام: اَلعامِلُ عَلى غَيرِ بَصيرَةٍ کَالسّائِرِ عَلى غَيرِ طَريقٍ لا يَزيدُهُ سُرعَةُ السَّيرِ إلاّ بُعداً؛
عمل کننده بدون بينش و آگاهى، همانند کسى است که به بی‏راهه رود؛شتاب در حرکتش، جز بر دورى او [از مقصد] نمى‏افزايد.

۹۷.امام صادق علیه السلام: إنَّ اللّهَ إذا أرادَ بِعَبدٍ خَيراً طَيَّبَ رُوحَهُ فَلا يَسمَعُ مَعروفاً إلا ّعَرَفَهُ ولا مُنکَراً إلّا أنکَرَهُ ثُمَّ يَقذِفُ اللّهُ في قَلبِهِ کَلِمَةً يَجمَعُ بِها أمرَهُ؛
هرگاه خداوند خير بنده‏اى را بخواهد، جان او را پاک مى‏سازد، به گونه‏اى که درباره هيچ معروفى سخن نمى‏شنود، جز اين‏که آن را مى‏شناسد، و دربارههيچ منکرى سخن نمى‏شنود، مگر آن‏که آن را منکَر مى‏داند. آن گاه خداوند ره‏نمودى را در دل او مى‏اندازد که کارهايش را با آن سامان مى‏دهد.


گزیده المحاسن
40

۸۹.امام صادق علیه السلام: مَن ماتَ مِنکُم عَلى هذَا الأمرِ مُنَتظِراً لَهُ کانَ کَمَن کانَ فيفُسطاطِ القائِمِ علیه السلام؛
هر يک از شما به انتظار قائم [آل محمّد] بميرد، همانند کسى است که در خيمه اوست.

۹۰.امام باقر علیه السلام: إنَّ لِرَسولِ اللّهِ صلی الله علیه و اله شَفاعَةٌ في اُمَّتِهِ؛
رسول خدا صلی الله علیه و اله در ميان امّتش، حق شفاعت دارد.

۹۱.امام باقر علیه السلام: لِلنَّبيِّ صلی الله علیه و اله شَفاعَةٌ في اُمَّتِهِ ولَنا شَفاعَةٌ في شِيعَتِنا و لِشيعَتِنا شَفاعَةٌ في أهلِ بَيتِهِم؛
پيامبر صلی الله علیه و اله حق شفاعت براى امّتش دارد؛ ما براى شيعيانمان حق شفاعت داريم و شيعيان ما، براى خانواده‏هايشان حق شفاعت دارند.

نور در تاريکى‏ها ۱

۹۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: ما قَسَمَ اللّه‏ لِلعِبادِ شَيئاً أفضَلُ مِنَ العَقلِ؛
خداوند براى بندگان، هيچ چيزى بهتر از خرد را تقسيم نکرده است.

۹۳.پيامبر صلی الله علیه و اله: صَدِيقُ کُلِّ امرِئٍ عَقلُهُ وعَدُوُّهُ جَهلُهُ؛
دوست هر کسى خرد او، و دشمنش نادانى اوست.

1.. این فصل، بخشى از «کتاب مصابیح الظُلَم» است.

  • نام منبع :
    گزیده المحاسن
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1394
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 7213
صفحه از 85
پرینت  ارسال به