۱۱۳.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَن تَمَسَّکَ بِسُنَّتي فِى اختِلافِ اُمَّتي کانَ لَهُ أجرُ مِائةِ شَهيدٍ؛
هر کس هنگام اختلاف امّت، به سنّت من متوسّل شود، پاداش صد شهيد را دارد.

۱۱۴.پيامبر صلی الله علیه و اله: قِراءَةُ القُرآنِ فِى الصَّلوةِ أفضَلُ مِن قِراءَةِ القُرآنِ في غَيرالصّلَوةِ؛
تلاوت قرآن در نماز، بهتر از تلاوت آن در غير نماز است.

۱۱۵.امام صادق علیه السلام: طَلَبُ الِعلمِ فَريضَةٌ عَلى کُلِّ مُسلِمٍ ألا و إنَّ اللّهَ يُحبُّ بُغاةَالعِلمِ؛
در پى دانش بودن، بر هر مسلمانى واجب است. بدانيد که خداوند،جويندگان دانش را دوست دارد.

۱۱۶.پيامبر صلی الله علیه و اله: اُفٍّ لِکُلِّ مُسلِمٍ لا يَجعَلُ في کُلِّ جُمُعةٍ يَوماً يَتَفَقَّهُ فيهِ أمرَ دينِهِ و يَسألُ عَن دينِهِ؛
بدا به حال هر مسلمانى که در هر هفته، يک روز را براى کسب بصيرت دينى قرار ندهد، و از آن پى‏جويى نکند!

۱۱۷.پيامبر صلی الله علیه و اله: اُغدُ عالِماً أو مُتَعَلِّماً و إيّاکَ أن تَکونَ لاهِياً مُتَلَذِّذاً؛
يا دانشمند باش يا دانشجو، و از بيهوده و کامجو بودن بر حذر باش.

۱۱۸.امام باقر صلی الله علیه و اله: يا جابرُ! وَاللهِ لَحَديثٌ تُصيبُهُ مِن صادقٍ من حَلالٍ وحَرامٍ خَيرٌ لَکَ مِمّا طَلَعَت عَلَيهِ الشَّمسُ حَتّى تَغرِبَ؛

۱۰۸.امام صادق علیه السلام: إنَّ الدُّنيا يُعطِيَها اللّهُ مَن أحَبَّ و أبغَضَ و إنَّ الإيمانَ لا يُعطيهِ إلّا مَن أحَبَّ؛
خداوند، دنيا را به دوست و دشمن عطا مى‏کند، و[لى] ايمان را تنها به کسانى مى‏دهد که دوستشان دارد.

۱۰۹.امام صادق علیه السلام: سَلامَةُ الدِّينِ وصِحَّةُ البَدَنِ خَيرٌ مِن زينَةِ الدُّنيا حَسبُ؛
سلامتى دين و تن‏درستى، بهتر از زيور دنياست؛ همين و بس.

۱۱۰.امام صادق علیه السلام: مَن خَلَعَ جَماعَةَ المُسلِمينَ قَدرَ شِبرٍ خَلَعَ رَبَقَ الإيمانِ مِنعُنُقِهِ و مَن نَکَثَ صَفقَةَ الإمامِ جاءَ إلَى اللهِ أجذَمُ؛
هر کس اندکى از جماعت مسلمانان جدا شود، رشته ايمان را از گردن خود باز کرده است و هر کس با امام عهد بشکند، در پيشگاه خدا، جُذامدار حاضر مى‏شود.

۱۱۱.امام صادق علیه السلام: ما أتاکُم عَنّا مِن حَديثٍ لا يُصَدِّقُهُ کِتابُ اللهِ فَهُوَ باطِلٌ؛
هر چه از احاديث ما که کتاب خدا آن را تأييد نمى‏کند، به شما مى‏رسد،باطل است.

۱۱۲.امام سجّاد علیه السلام: إنَّ أفضَلَ الأعمالِ ما عَمِلَ بِالسُّنَّةِ وإن قَلَّ؛
بهترين کارها، عمل به سنّت است، هر چند اندک باشد.