شايسته نيست عاقل، جز در سه چيز تلاش کند: تأمين زندگى، گام برداشتن براى معاد، و کامجويى حلال.

۱۵۲.امام صادق علیه السلام: مَن أرادَ سَفَراً فَلُيسافِر يَومَ السَّبتِ فَلَو أنَّ حَجَراً زالَ عَن جَبَلٍ في يَومِ السَّبتِ لَرَدَّهُ اللّهُ تَعالى إلى مَکانِهِ؛
هر کس آهنگ سفر دارد، روز شنبه مسافرت کند. اگر در روز شنبه، سنگى از کوهى سقوط کند، خداوند (مسافر) را به جايش باز مى‏گرداند.

۱۵۳.پيامبر صلی الله علیه و اله: عَلَيکُم بِالسَّيرِ بِاللَّيلِ فَإِنَّ الأرضَ تُطوى بِاللَّيلِ؛
بر شما باد به حرکت در شب؛ زيرا زمين در شب، در نورديده مى‏شود.

۱۵۴.امام صادق علیه السلام: مَن سافَرَ أو تَزَوَّجَ وَ القَمَرُ فِي العَقرَبِ لَم يَرَ الحُسنى؛
هر کس هنگامى که قمر در عقرب است، سفر يا ازدواج کند، خوشى نمى‏بيند.

۱۵۵.امام صادق علیه السلام: إفتَتِح سَفَرَکَ بِالصَّدَقَةِ وَاقرَأ آيةَ الکُرسِيّ إذا بَدا لَکَ؛
سفرت را با صدقه بياغاز، و هنگامى که انديشه سفر در تو پيدا شد، آيةالکرسى بخوان.

۱۵۶.پيامبر صلی الله علیه و اله: يا عَليُّ! لا تَخرُج فِي سَفَرٍ وَحدَکَ؛
اى على! به تنهايى سفر نکن.

۱۴۷.امام علیه السلام:إنَّما وُضِعَتِ الزَّکاةُ قُوتاً لِلفُقَراِء وتَوفيراً لِأموالِهِم؛
زکات براى قوّت تنگ‏دستان و فزونى مال آنان، واجب شده است.

۱۴۸.امام صادق علیه السلام: أنَّهُ (رَسولَ اللّهِ صلی الله علیه و اله) کَرِهَ أن يُغشِي الرَّجُلُ إمرَأَتَهُ وهِيَ حائِضٌ فَإِن غَشِيَها فَخَرَجَ الوَلَدُ مَجذُوماً أو أَبرَصَ فَلا يَلُومَنَّ إلّا نَفسَهُ؛
پيامبر صلی الله علیه و اله دوست نداشت که مرد با همسر در حال حيضش درآميزد؛ زيرااگر چنين کند و فرزندِ چنين آميزشى، جذام و يا پيسى بگيرد، جز خود راسرزنش نکند.^۱

۱۴۹.امام علیه السلام: تَخفيفُ الفَريضَةِ و تَطويلُ النّافِلَةِ مِنَ العِبادَةِ؛
کوتاه گرفتن تکليف واجب، و طول دادن نافله، از عبادت است.

سفر^۲

۱۵۰.امام صادق علیه السلام: سافِرُوا تَصِحُّوا سافِرُوا تَغنَمُوا؛
سفر کنيد تا تن‏درست شويد. سفر کنيد تا بهره‏مند شويد.

۱۵۱.امام على علیه السلام: لَيسَ لِلعاقِلِ أن يَکُونَ شاخِصاً إلّا في ثَلاثَةٍ: مَرمَّةٍ لِمَعاشٍ أوخُطوَةٍ لِمَعادٍ أو لَذَّةٍ في غَيرِ مُحَرَّمٍ؛