۱۵۷.امام کاظم علیه السلام: لَعَنَ رَسولُ اللّهِ صلی الله علیه و اله ثَلاثاً أحدُهُم راکِبُ الفَلاةِ وَحدَهُ؛
پيامبر سه کس را لعن کرد که يکى از آنهاسفر کننده تنها در بيابان است.
۱۵۸.پيامبر صلی الله علیه و اله: الرَّفيقُ ثُمَّ الطَّريقُ؛
نخست همسفر، سپس سفر.
۱۵۹.پيامبر صلی الله علیه و اله: مَا اصْطَحَبَ اثنانِ إلّا کانَ أعظَمَهُما أجراً و أحَبَّهُما إلَى اللّهِ أرفَقُهُما بِصاحِبِهِ؛
دو تن با يکديگر همراه نشدند، مگر اين که از ميان آن دو تن،کسى بزرگترين پاداش را نصيب خود کرد، و در نزد خدا محبوبتر شد، که با همراهش سازگارتر باشد.
۱۶۰.پيامبر صلی الله علیه و اله: مِنَ السُّنَّةِ إذا خَرَجَ القَومُ في سَفَرٍ أن يُخرِجُوا نَفَقَتَهُم فَإنَّ ذلِکَ أطيَبُ لِأنفُسِهِم وأحسَنُ لِأَخلاقِهِم؛
از آيين [سفر] اين است که هرگاه گروهى عازم سفرند، هزينه مشترک سفر را جدا کنند؛ زيرا اين عمل، براى خودشان خوشايند و براى اخلاقشان بهتر است.
۱۶۱.امام صادق علیه السلام: لقمان به پسرش فرمود: يا بُنيَّ سافِر بِسَيفِکَ وخُفِّکَ و عِمامَتِکَ وخَبائِکَ و سِقائِکَ و اُبرَتِکَ وخُيُوطِکَ و مِخرَزِکَ و تَزَوَّد مَعَکَ الأدوِيَةَ تَنتَفِعُ بِها أنتَ و مَن مَعَکَ و کُن لِأصحابِکَ مُوافِقاً مُرافِقاً إلّا في مَعصِيَةِ اللّهِ؛
