اندک بشمارد. براى مهمانان هم همين گناه بس که آنچه را که برادر ميزبانش در برابرشان مىگذارد، ناچيز شمارند.
۱۸۶.پيامبر صلی الله علیه و اله: مِن تَکرِمَةِ الرَّجُلِ لأخيهِ أن يَقبَلَ تُحفَتَهُ و أن يُتحِفَهُ بِما عِندَهُ و لايَتَکَلَّفَ لَهُ شَيئاً؛
از احترام مرد به برادرش اين است که پيشکش او را بپذيرد، و به او از آنچه دارد هديه بدهد، و به خاطر او هيچ به زحمت نيفتد.
۱۸۷.حارث أعور مىگويد: امام على علیه السلام نزد من آمد، از او دعوت کردم که به داخل منزل بيايد، فرمود: عَلى شَرطِ أن لا تَدَّخِرَ عَنِّي شَيئاً مِمّا في بَيتِکَ و لاتَتَکَلَّفَ شَيئا مِمّا وَراءَ بابِکَ؛
به شرط اين که آنچه را که در خانه دارى از من فروگذار نکنى و خود را به زحمت نيندازى که از بيرون خانه، چيزى تهيه کنى.
۱۸۸.پيامبر صلی الله علیه و اله: اَلوَليمَةُ في أربَعَ: اَلعُرسِ وَ الخُرسِ وهُوَ المَولُودُ يُعَقُّ عَنهُ ويُطعَمُ لَهُ و الإعذارِ و هُوَ خِتانُ الغُلامِ وَ الإيابِ و هُوَ الرَّجلُ يَدعُو إخوانَهُ إذا آبَ مِنغيبَةٍ؛
وليمه در چهار مناسبت [نيکو] است: عروسى؛ عقيقهاى که براى نوزادکشته، و براى او اطعام شود؛ ختنه طفل؛ و هنگام بازگشت از مسافرت طولانى که شخص برادرانش را [به اطعام] دعوت مىکند.
۱۸۹.پيامبر صلی الله علیه و اله: مِن سُنَنِ المُرسَلينَ الإطعامُ عِنَد التَّزويجِ؛
اطعام کردن هنگام ازدواج، از سنّتهاى پيامبران است.
