۱۹۹.امام على علیه السلام هنگامی که سفره گسترده شده بود و کسانى مى‏خواستند دست‏هايشان رابشويند؛ می فرمود: رُبَّما اُتِيَ بِالمائِدَةِ فَأَرادَ بَعضُ القَومِ أن يَغسِلَ يَدَهُ فَيَقولُ: مَن کانَت يَدُهُ نَظيفَةً فَلم يَغسِلها فَلا بَأسَ أن يَأکُلَ مِن غَيرِ أن يَغسِلَ يَدَهُ؛
چه بسا هر کس دستش تميز است،اشکالى ندارد که نشويد و بدون شستن دست غذا بخورد.

۲۰۰.امام على علیه السلام: ضَمِنتُ لِمَن سَمَّى اللّهَ تَعالى عَلى طَعامٍ أن لا يَشتَکِيَ مِنهُ؛
تضمين کرده‏ام که هر کس نام خدا را بر غذا ببرد، از آن شکوه‏اى نکند.

۲۰۱.امام باقر علیه السلام: حَدُّهُ [الخِوانِ] إذا وُضِعَ قِيلَ: «بِسم اللّهِ» وإذا رُفِعَ قيلَ: «اَلحَمدُ للّهِ» ويَأکُلَ کُلُّ إنسانٍ مِمّا بَينَ يَدَيهِ و لا يَتَناوَلَ مِن قُدامِ الآخَرِ شَيئا؛
اندازه و حدّ سفره اين است: هنگامى که گسترده مى‏شود «بسم الله‏» وهنگامى که برچيده مى‏شود، «الحمد لله‏» گفته شود و هر کس آنچه را که دردسترس اوست بخورد، و از جلو کسى چيزى نخورد.

۲۰۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: اَلطّاعِمُ الشّاکِرُ أفضَلُ مِنَ الصّائِمِ الصّامِتِ؛
خورنده شکرگزار، بهتر از روزه‏دار خاموش است.

۱۹۴.امام صادق علیه السلام: مَن تَرَکَ العَشاءَ نَقَصَت مِنهُ قُوَّةٌ و لا تَعُودُ إلَيهِ؛
هر کس از خوردن غذاى شب پرهيز کند، از توانش کاسته مى‏شود و ديگر به او باز نمى‏گردد.

۱۹۵.امام صادق علیه السلام: إذا غَسَلتَ يَدَکَ لِلطَّعامِ فَلا تَمسَح يَدَکَ بِالمِنديلِ فَإِنَّهُ لايَزالُ البَرَکَةُ فِي الطَّعامِ ما دامَتِ النَّداوَةُ فِي اليَدِ؛
هنگامى که دستت را براى غذا شستى، آن را با حوله خشک نکن؛ زيرا تا رطوبت دست هست، در غذا برکت هست.

۱۹۶.امام صادق علیه السلام: مَن غَسَلَ يَدَهُ قَبلَ الطَّعامِ وبَعدَهُ عاشَ في سَعَةٍ و عُوفِيَ مِن بَلوى جَسَدِهِ؛
هر کس پيش و پس از خوردن غذا دستش را بشويد، در فراوانىِ نعمت زندگی می‏کند و از فساد بدنش در امان می‏ماند.

۱۹۷.امام صادق علیه السلام: الوُضوءُ قَبلَ الطَّعامِ و بَعدَهُ يَزيدانِ فِي الرِّزقِ؛
دست شستن، پيش و پس از خوردن غذا، مايه فزونى روزى است.

۱۹۸.امام صادق علیه السلام: إِغسِلُوا أيدِيَکُم قَبلَ الطَّعامِ و بَعدَهُ فَإِنَّهُ يَنفِي الفَقرَ و يَزيدُ فِي العُمرِ؛
دست‏هايتان را پيش و پس از خوردن غذا بشوييد که فقر را می‏زدايد و بر عمر می‏افزايد.