کسى که در منزلش غذا بخورد و چيزى از آن بر زمين افتد، آن را بردارد و بخورد. هر کس در بيابان غذا بخورد و چيزى از آن بر زمين افتد، آن را براى پرندگان و درندگان واگذارد.

۲۰۹.امام صادق علیه السلام: إنَّ اللّهَ يُبغِضُ کَثرَةَ الأکلِ؛
زياد خوردن در نزد خداوند، منفور است.

۲۱۰.امام باقر علیه السلام: إذا أکَلَ [رَسولُ اللّه‏ِ] مَعَ قَومٍ طَعاماً کانَ أوّل مَن يَضَعُ يَدَهُ وآخِرُ مَن يَرفَعُها لِيَأکُلَ القَومُ؛
هرگاه پيامبر با گروهى غذا مى‏خورد، اوّلين کسى بود که دست به غذامى‏برد، و آخرين نفر بود که دست از غذا مى‏کشيد؛ تا ديگران [به راحتى] غذا بخورند.

۲۱۱.امام صادق علیه السلام: لا تَأکُل و أنتَ ماشٍ إلّا أن تَضطَرَّ إلى ذلِکَ؛
در حال راه رفتن غذا مَخور، مگر در صورتى که ناچار شوى.

۲۱۲.امام حسن علیه السلام: إثنا عَشَرَ خَصلَةً يَنبَغي لِلرَّجُلِ أن يَتَعَلَّمَها عَلَى الطَّعامِ: أربَعَةٌ مِنها فَريضَةٌ و أربَعَةٌ مِنها سُنَّةٌ و أربَعَةٌ مِنها أدَبٌ؛ فَأمَّا الفَريضَةُ: فَالمَعرِفَةُو التَّسمِيَةُ وَالشُّکرُ وَ الرِّضا؛ و أمَّا السُّنَّةُ: فَالجُلُوسُ عَلَى الرِّجلِ اليُسرى و الأَکلُ بِثَلاثَ أصابعَ وَ الأَکلُ مِمّا يَليهِ و مَصُّ الأصابِعِ؛ و أمَّا الأدبُ: فَغَسلُ اليَدَينِ و تَصغيرُاللُّقمَةِ وَ المَضغُ الشَّديدِ و قِلَّةُ النَّظَرِ في وُجُوهِ القَومِ؛

۲۰۳.امام صادق علیه السلام در جواب نخعى که پرسيده بود:... اگر بسم اللّه‏ گفتن دراوّل غذا فراموش شد، چه کنم؟ فرمودند: تَقولُ: بِسمِ اللّهِ في أوَّلِهِ وآخِرِهِ؛
مى‏گويى: به نام خدا بر آغاز و پايان آن.

۲۰۴.امام على علیه السلام: لَو أنَّ النّاسَ قَصَدُوا فِي الطَّعامِ لاَستَقامَت أَبدانُهُم؛
اگر مردم در خوردن غذا ميانه‏روى مى‏کردند، بدن‏هايشان استوار مى‏ماند.

۲۰۵.امام صادق علیه السلام: إذا أکَلَ أحَدُکُم طَعاماً فَليَجعَل ثُلثَ بَطنِهِ لِلطَّعامِ وثُلثَ بَطنِهِ لِلشَّرابِ و ثُلثَ بَطنِهِ لِلنَّفَسِ؛
هرگاه يکى از شما غذا خورد، يک سوم شکمش را براى غذا، يک سوم آن را براى نوشيدنى و يک سوم را براى تنفّس اختصاص بدهد.

۲۰۶.امام على علیه السلام: لِيَجلِس أحَدُکُم عَلى طَعامِهِ جِلسَةَ العَبدِ و يَأکُل عَلَى الأرضِ؛
هر يک از شما باید بر سَرِ سفره غذا، همانند برده بنشيند، و بر روى زمين غذا بخورد.

۲۰۷.امام صادق علیه السلام: کانَ رَسولُ اللّه‏ صلی الله علیه و اله يَلعَقُ أصابِعَهُ إذا أکَلَ؛
پيامبر صلی الله علیه و اله هنگامى که غذا مى‏خورد، انگشتانش را مى‏ليسيد.

۲۰۸.امام رضا علیه السلام: مَن أکَلَ في مَنزِلِهِ طَعاماً فَسَقَطَ مِنهُ شَيءٌ فَليَتَناوَلهُ و مَن أکَلَفِي الصَّحراءِ أو خارِجاً فَليَترُکهُ لِلطَّيرِ وَ السَّبُعِ؛