از شقاوت بنده من اين است که کارها را انجام بدهد و از من طلب خير نکند.

۲۳۷.پيامبر صلی الله علیه و اله: لا مُظاهَرَةَ أوثَقُ مِنَ المُشاوَرَةِ و لا عَقلَ کَالتَّدبيرِ؛
هيچ پشتيبانى‏ای بهتر از رايزنى، و هيچ خِردى برتر از تدبير نيست.

۲۳۸.امام صادق علیه السلام: إستَشيرُوا في أمرِکُم الَّذينَ يَخشَونَ رَبَّهُم؛
در کارتان، با کسانى که از خدايشان مى‏ترسند، رايزنى کنيد.

۲۳۹.امام صادق علیه السلام: إظهارُ الشَّيءِ قَبلَ أن يُستَحکَم مَفسَدَةٌ لَهُ؛
آشکار کردن کارى پيش از آن که استوار شود،[مايه] تباهى آن است.

۲۴۰.امام باقر علیه السلام: إتَّبع مَن يُبکِيکَ لَکَ ناصِحٌ و لا تَتَّبع مَن يُضحِکُکَ و هُوَ لَکَ غاشٍّ؛
از کسى که تو را مى‏گرياند ـ در حالى که خيرخواه توست ـ پيروى کن، و به دنبال کسى که تو را مى‏خنداند و برايت خيرخواهى خالصانه نمى‏کند، مرو.

۲۴۱.امام صادق علیه السلام: لا يَستَغنِي المُؤمِنُ عَن خَصلَةٍ و بِهِ الحاجَةُ إلى ثَلاثَ خِصالٍ: تَوفيقٌ مِنَ اللّهِ و واعِظٌ مِن نَفسِهِ و قبولٌ مِمَّنِ يَنصَحُهُ؛
مؤمن، از يک خصلت بى‏نياز نيست و با آن، به سه خصلت نياز دارد: توفيق از سوى خداوند، پنددهنده‏اى درونى و پذيرش نصيحت کسى که او را پند مى‏دهد.

۲۳۲.پيامبر صلی الله علیه و اله: اللّهُمَّ بارِک لَنا فِي الخُبزِ و لا تَفرَّق بَينَنا و بَينَهُ فَلَو لاَ الخُبزُ ماصُمنا و لا صَلَّينا و لا أدَّينا فرَائِضَ رَبِّنا؛
خداوندا! به نان ما برکت بده و ميان ما و نان جدايى مينداز. اگر نان نبود، ما نه روزه مى‏گرفتيم و نه نماز مى‏گزارديم و نه واجبات پروردگارمان را ادا مى‏کرديم.

۲۳۳.امام صادق علیه السلام: لا يُوضَعُ الرَّغيفُ تَحتَ القَصعَةِ؛
نان را زير ظرف نگذاريد.

۲۳۴.پيامبر صلی الله علیه و اله: لا تقطَعُوا الخُبزَ بِالسِّکينِ و لکِنِ اکسِروهُ بِاليَدِ؛
نان را با کارد نبريد، و با دست خُرد کنيد.

بهره‏ورى^۱

۲۳۵.امام صادق علیه السلام: مَنِ استَخارَ اللّهَ مَرّةً واحِدَةً و هُوَ راضٍ بِما صَنعَ اللّهُ لَهُ خارَاللّهُ لَهُ حَتما؛
هر کس از خداوند يک بار خيرى بطلبد و راضى باشد به آنچه خداوند برايش فراهم ساخته است، قطعاً به او خير مى‏دهد.

۲۳۶.امام صادق علیه السلام: خداوند فرموده است: مِن شِقاءِ عَبدِي أن يَعمَلَ الأعمالَ فَلا يَستَخيرَني؛