وى مدّتى در قم و شايد بغداد نيز سكونت كرده است. ۱ وى ديندار، سرشناس و قابل اعتماد بود ۲ و دو فرزندش عبد الرحمان و محمّد نيز محدّثانى سرشناس و موثّق در ميان شيعه اماميه بودند. ۳ سال وفات ابو بكر خزاعى، معلوم نيست و تنها به قرينه مشايخ او و فرزندش عبد الرحمان ـ كه هم از پدر و هم از مشايخ پدرش حديث شنيده ـ ، مى توان دريافت كه وى در نيمه نخست سده پنجم زندگى مى كرده است.
تأليفات
ابو بكر نيشابورى، در زمينه هاى گوناگون فقه، سنن، احاديث خاص و موضوعات پراكنده، كتاب هايى نگاشت كه همگى ناياب اند: 1 . الأمالى؛ كتابى بزرگ و مشتمل بر احاديث و اخبار، كه در چهار مجلّد تأليف شده بود. 2 . عيون الأحاديث، 3 . كتاب السنن، 4 . الروضة فى الفقه، 5 . المفتاح فى الاُصول، 6 . المناسك. ۴
2 . مفيد نيشابورى (م 445 ـ 476 ق)
عبد الرحمان بن احمد بن حسن نيشابورى خُزاعى، مكنا به ابو محمّد و معروف به مفيد نيشابورى؛ محدّث، فقيه و واعظ. وى بزرگ اماميه در رى بود و به مراكز حديث شيعه در مركز و شرق جهان اسلام، چون: شام و حجاز و خراسان، سفر كرد. ۵ مفيد نيشابورى، هم از مشايخ حديث اماميه و هم از اهل سنّت، حديث شنيد و روايت كرد. از مشايخ حديث اويند: سيّد مرتضى (م 436 ق)، سيّد رضى (م 404 ق)، شيخ طوسى (م 460 ق)، كراجكى (م 449 ق)، سلّار (م 463 ق) و ابن بَرّاج (م 481 ق). برادر زاده اش جمال الدين ابو الفتوح خُزاعى، از وى روايت كرده است. مفيد
1.فهرست منتجب الدين، ص ۳۲؛ جامع الرواة، ج ۱، ص ۴۷؛ أمل الآمل، ج ۲، ص ۱۱.
2.فهرست منتجب الدين، همان جا؛ أمل الآمل، همان جا.
3.فهرست منتجب الدين، ص ۲۱۹ ش ۷۵؛ جامع الرواة، ج ۲، ص ۵۹؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۳، ص ۷۵.
4.قرّة العيون : ص۴۳۹.
5.فهرست منتجب الدين، ص ۷۵؛ لسان الميزان، ج ۳، ص ۴۰۴.
