وى در شعر و ادب نيز سرآمد بود و سخن شناسى معروف و بلكه يگانه دوران خويش، شناخته مى شد. ۱
تأليفات
كتاب هايى كه به سيّد رضى نسبت داده شده، در زمينه هاى گوناگونى فراهم آمده اند: شعر، تفسير، فقه الحديث و گاه تاريخ؛ ولى رويكرد حاكم بر همه آثار حديثى او، ادبى و بلاغى است.
آثار حديثى چاپى: 1 . خصائص الأئمّة، 2 . المجازات النبوية، 3 . نهج البلاغة.
8 . ابو الحسين تَلَّعُكبُرى (زنده در 410 ق)
محمّد بن هارون بن موسى تلعكبرى، مكنا به ابو الحسين؛ محدّث. وى فرزند محدّث معروف، هارون بن موسى (م 385 ق) بود. كنيه او را گاه، ابو جعفر نيز ذكر كرده اند. ۲ سال وفات محمّد بن هارون، معلوم نيست؛ ولى به گزارشى، شيخ مفيد (م 413 ق) در سال 410 ق از او حديث شنيد. ۳ وى ساكن بغداد بود و به دمشق نيز سفر كرد. ۴ او هم شاگردى نجاشى و نيز شيخ حديث او بود. ۵ گرچه اين محدّث در مصادر، توثيق نشده است، به قرينه قرار گرفتن او در طريق احاديث نجاشى و طرق كتاب رجال او، افزون بر طلب رحمت نجاشى بر وى ۶ و اين كه نجاشى مشايخ حديث خود را توثيق كرده، ۷ اين حدسْ قوى مى نمايد كه نجاشى به او اعتماد داشته است.
1.خصائص الائمة، ص ۸۱ ـ ۸۲؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۱، ص ۳۶۹.
2.قرّة العيون : ۴۳۹.
3.رجال النجاشى، ص ۷۹، ص ۴۳۹.
4.فرج المهموم، ص ۲۳۶؛ قواعد الحديث، ص ۱۸۳.
5.همان : ص۴۳۸.
6.بحار الأنوار، ج ۸۷، ص ۱۴۲.
7.رجال النجاشى، ص ۴۳۹، ص ۷۹؛ الذريعة، ج ۲۰، ص ۵۴.
