مشايخ حديث شيعه و اهل سنّت، حديث شنيد. ۱ ابن ابى ثلج، ابو الفتح براس، احمد بن محمّد، حسين بن احمد بن مغيره ثلّاج، ابن عيّاش جوهرى و ابو مفضّل شيبانى، برخى از مشايخ حديث شيعى او بودند. ۲
تأليفات
چهار كتاب در زمينه فقه، كلام و فضايل اعمال و ماه ها، به ابن شناس نسبت داده شده است: 1 . الكفاية فى العبادات، 2 . الاعتقادات، 3 . الردّ على الزيدية، 4 . عمل ذى الحجّة. ۳
تنها اثر ناياب او كه در منابع بعدى انعكاس يافته، همين كتاب عمل ذى الحجّة است كه ابن طاووس (م 662 ق) نسخه اى از آن را، نوشته شده به خطّ مؤلّف در سال 437 ق، در اختيار داشته است. ۴ وى از اين كتاب، روايات بسيارى را گاه با اسناد كامل و گاه بدون ذكر اسناد، نقل كرده است. ۵ شيخ حرّ عاملى (م 1106 ق) و محمّد باقر مجلسى (م 1111 ق) نيز باواسطه إقبال الأعمال، از آن نقل كرده اند. ۶
16 . ابو الفرج كاتب قُنّايى (م 450 ق)
محمّد بن على بن يعقوب بن اسحاق بن ابى قرّه، مكنا به ابو الفرج و معروف به كاتب قُنّايى و ابو الفرج قُنّايى؛ محدّث و رجالى. ابو الفرج قنايى، هم شاگردى و شيخ اجازه نجاشى بود. ۷ وى شايسته اعتماد، كثير الروايه و كاتب كتب اصحاب بود. ۸ محمّد بن عبداللّه ۹ و ابو المفضّل شيبانى، ۱۰ از مشايخ حديث ابو الفرج قنايى بودند. در مصادر
1.أمل الآمل، همان جا؛ الإقبال، ج ۲، ص ۴۳؛ تهذيب المقال، ج ۲، ص ۳۵۱.
2.الإقبال، ج ۲، ص ۳۵، ۳۷، ۳۸، ۴۸، ۵۵، ۳۱۰.
3.الإقبال، ج ۲، ص ۳۴؛ امل الامل، همان جا؛ رياض العلماء، ج ۱، ص ۳۱۲.
4.الإقبال، ج ۲، ص ۳۴ ـ ۳۵.
5.الإقبال، همان جا.
6.وسائل الشيعة، ج ۲۰، ص ۴۸؛ بحار الأنوار، ج ۳۵، ص ۲۸۷، ۲۹۰.
7.رجال النجاشى، ص ۳۹۸.
8.رجال النجاشى، همان جا.
9.رجال النجاشى، ص ۱۰۴، ۱۵۸.
10.همان، ص ۳۷۹.
