داده است ۱ در مصادر كتاب شناسى، پس از نام الكافى، تنها عنوان «الروضه» به عنوان بخش پايانى آن، ديده مى شود. ۲ طبقه بندى احاديث و نيز رده بندى آنها نشان مى دهد كه بخش روضه، در طرح ابتدايى الكافى نبوده است. گويا شيخ كلينى پس از آن كه دو بخش اصول و فروع را به پايان رسانده، با احاديث بسيارى مواجه شده كه با توجه به موضوعشان، در آن دو بخش جاى نمى گرفتند. از اين رو، «كتاب الروضة» را كه گويى نام با مسمّايى براى اين بخش است، تأليف كرده است. چنان كه در باغ و بستان، انواع درخت و ميوه وجود دارد، «كتاب الروضه» نيز پر از احاديث در زمينه هاى مختلف است.
انتساب دو بخش اصول و فروع به كلينى، مسلّم و بدون ترديد تلقّى شده است؛ اما انتساب بخش الروضه به كلينى، آن سان مسلّم و خالى از ترديد نيست؛ برخى در آن ترديد كرده اند و برخى قاطعانه آن را نفى كرده، الروضة را به ابن ادريس حلّى (م 589 ق) صاحب سرائر نسبت داده اند. ملّا خليل قزوينى (م 1083 ق)، همين قول را برگزيده است. ۳
بنا به قرائنى، «الروضة» جزء كتاب الكافى و تأليف شيخ كلينى است:
يكم: مشايخ آغازين اسانيد اين بخش، همگى از طبقه هشتم يا نهم اند و شيخ كلينى نيز در طبقه نهم جاى دارد؛ اما ابن ادريس در طبقه پانزدهم است.
دوم: اسانيد «كتاب الروضة»، تفاوت چندانى با اسانيد اصول و فروع ندارند.
سوم: اسانيد «كتاب الروضة»، همانند دو بخش اصول و فروع، در بيشتر موارد با واسطه «عدّةٌ» شروع شده اند.
چهارم: كلينى خود، به انتساب روضه به خود در پايان كتاب فروع، به تأليف بخش
