كم تا سال 380 ق، زنده بوده است.
شيوه نعمانى در نقد اسنادى، بر ثقه بودن راوى بدون لحاظ مذهب او، بوده است؛ چراكه او در اين كتاب، از ابن عقده نيز روايت كرده و در باره او متذكّر شده است كه در وثاقت و خِبْرويت و حديث شناسى و رجال شناسى ابن عقده، ترديد و سخنى نيست. ۱
5 . شرح الأخبار فى فضائل الأئمة الأطهار عليهم السلام
مؤلّف: قاضى نعمان مغربى
محقّق: سيّد محمّد حسين حسينى جلالى
ناشر: مؤسسه نشر اسلامى، جلد اوّل، 1409 ق؛ جلد دوم، 1410 ق؛ و جلد سوم، 1412 ق.
در تحقيق اين كتاب از هفت نسخه خطّى و يك نسخه چاپى استفاده شده است. اين نسخه ها همگى ناقص اند و هر يك، شامل شمارى از اجزاى كتاب هستند. به موجب مقدّمه سيّد محمّد حسين حسينى جلالى، اين نسخه ها از كتاب خانه هاى داخل و خارج ايران فراهم شده اند و كهن ترينشان متعلّق به سده دوازدهم است. ۲
شرح الأخبار در مصادر اوّليه، بجز معالم العلماء، ذكر نشده است. ۳ در مصادر متأخّر، محمّد باقر مجلسى، ميرزا حسين نورى و آقا بزرگ تهرانى، از آن نام برده اند. ۴ به هر حال، انتساب اين كتاب به قاضى نعمان، معروف است. ۵ و يكى از مصادر كتاب هاى حديثى و كلامى است. ۶
1.الغيبة، نعمانى ، ص ۳۲.
2.شرح الأخبار، ج ۱، ص ۹ ، مقدّمه محقّق .
3.معالم العلماء، ص ۱۶۱.
4.بحار الأنوار، ج ۱، ص ۳۹؛ خاتمة مستدرك الوسائل ، ج ۱، ص ۱۶۰؛ الذريعة، ج ۱۳، ص ۶۶.
5.شرح الأخبار، ج ۱، ص ۲۳ ، مقدّمه محقّق .
6.مناقب آل أبى طالب، ج ۱، ص ۲۹۸، ۳۰۰، ۳۲۶؛ ج ۲،ص ۷۸، ۹۰، ۱۸۵، ۱۹۹، ۲۲۰؛ ج ۲ ، ص ۴۱؛ ج ۳، ص ۱۱۶، ۱۶۶، ۱۷۶، ۳۰۹؛ بحار الأنوار، ج ۲۰، ص ۹۳؛ ج ۲۳، ص ۳۷۱؛ ج ۳۷، ص ۲۶۰؛ ج ۳۸، ص ۴۶، ۲۰۴، ۲۰۶؛ ج ۴۰، ص ۱۶۴، ۲۲۹؛ ج ۴۳، ص ۴۵، ۲۵۱، ۳۵۴؛ ج ۴۴، ص ۱۹۷؛ ج ۴۵، ص ۳۲۹؛ الأربعين للماحوزى، ص ۳۶۷؛ عوالم العلوم، ص ۶۳۹؛ مدينة المعاجز، ج ۲، ص ۳۰۸؛ الصراط المستقيم، ج ۱، ص ۲۷۸.
