شريه جُرْهمى، حديث ربيع بن ضَبُع فزارى، حديث شق كاهن، و حديث شدّاد بن عاد بن اِرم.
ديگر باب ها: ثواب منتظر فرج، نهى از بردنِ نام قائم عليه السلام ، و علائم خروج قائم.
باب پايانى، باب «النوادر» است. در اين باب، مسئله فترت مطرح شده است. كسانى كه به فترت قائل شده اند، پنداشته اند همان گونه كه در نبوّت فترت و فاصله وجود دارد در امامت نيز چنين است. شيخ صدوق فترت در امامت را مخالف روايات پرشمارى با مضمون «إنّ الأرضَ لا تخلو مِن حجّةٍ إلى يوم القيامة» دانسته است. ۱
روايات كتاب، با اسناد كامل اند و بيشترشان از على بن بابويه پدر مؤلّف، ابن وليد و محمّد بن على ماجيلويه نقل شده اند. كتاب كمال الدين، افزون بر ارزش حديثى و كلامى، ارزش فراوان تاريخى نيز دارد. البته ميزان صحّت گزارش هاى تاريخى آن؛ بويژه در قسمت اخبار معمّرين، به پاى روايات مربوط به اصل امامت و غيبت آن حضرت نمى رسد و خود مؤلّف نيز به اين مسئله تصريح كرده است. وى خود، متذكّر شده كه تكيه گاه اصلى او، روايات صحيح و مورد اتفاق است. اخبار معمّرين و امثال آنها تكيه گاه اصلى در امكان و اثبات غيبت امام دوازدهم نيست؛ چراكه غيبت آن حضرت، با روايت صحيح و بى شمارى از پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و ائمه عليهم السلام ثابت است. ياد كردن از دراز عمرها و غيبت انبياى الهى و اوصياى آنها و بسيارى از پادشاهان صالح ـ كه مورد قبول مخالفان است ـ ، تنها براى رفع استبعاد از اصل غيبت است. ۲
11 . فضائل الشيعة
مؤلّف: شيخ صدوق
تحقيق: گروه تحقيق مدرسه امام المهدى عليه السلام و شيخ محمّد تقى ذاكرى
ناشر: كانون انتشارات عابدى، تهران، بدون تاريخ و نوبت چاپ.
