تكيه بر اغسال واجب و مستحب) و نماز (با تكيه بر نمازهاى واجب و مستحب يا نوافل)، خلاصه شده است. قسمت اعظم مطالب كتاب، اعمال و دعاهاست كه مؤلّف با عنوان اعمال هفته، اعمال جمعه، دعاهاى هفته، ادعيه مربوط به ماه هاى رمضان، ذو قعده، ذو حجّه، محرّم، صفر، رجب و شعبان، به بيان آنها پرداخته و با ذكر دعاى حضرت خضر عليه السلام ، كتاب را به پايان رسانده است.
روايات كتاب، مرسل و گاه با اسناد كامل نقل شده اند. اين كتاب با اعتنا و اعتماد علماى شيعه در سده هاى مختلف مواجه شد و برخى به تلخيص، شرح و ترجمه آن پرداختند. از جمله اين كارها مى توان به اين موارد اشاره كرد:
الف ـ تلخيص: قَبَس المصباح صهرشتى، معاصر و شاگرد شيخ طوسى؛ ۱ الإختيار من المصباح الكبير، از سيّد على بن حسان بن باقى قرشى، معاصر سيّد بن طاووس؛ ۲ منهاج الصلاح فى إختيار المصباح، علّامه حلّى؛ ۳ مختصر المصباح سيّد عبد اللّه شُبَّر. ۴
ب ـ شرح: شرح فاضل مقداد سيوَرى (م 826 ق)؛ دو شرح مفصّل و مختصر، از شيخ خضر رازى نجفى، شاگرد مير سيّد شريف جرجانى (م 838 ق): يكى با نام جامع الدُرَر و ديگرى مفتاح الغُرَر؛ شرح ابن ابى جمهور احسايى (م پس از 901 ق) با عنوان معين الفكر و شرح آن با عنوان معين المعين؛ شرح مختصر مصباح المتهجّد، از سيّد على حسينى نجفى كه قاضى نور اللّه در كتاب المجالس و نراقى در كتاب الخزائن، از آن نقل كرده اند؛ شرح عبد الوحيد بن نعمت اللّه استرآبادى، شاگرد شيخ بهايى (م پس از 1025 ق) به نام فتح الباب؛ شرح حاج ميرزا على تبريزى (م 1345 ق).
1.خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۳، ص ۱۸۰؛ الذريعة، ج ۱۷، ص ۲۹ ـ ۳۰.
2.بحار الأنوار، ج ۱، ص ۳۸؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۳، ص ۱۸۰؛ الذريعة، ج ۱، ص ۳۶۴.
3.خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۳، ص ۱۸۰؛ الذريعة، ج ۳، ص ۵.
4.الذريعة، ج ۲۱، ص ۱۱۸.
