تبع او، جعفر سبحانى ۱ و محمّد باقر بهبودى، ۲ با نقد ديدگاه سنّتى در اعتبار همه احاديث كتاب من لايحضره الفقيه، نه تنها مراسيل آن را صحيح ندانسته اند، كه نسبت به صحّت برخى از مسانيد آن نيز ترديد كرده اند.
بر محور اصل كتاب من لا يحضره الفقيه و يا مشيخه آن، نوزده شرح، بيست حاشيه، شش ترتيب، دو گزيده و تهذيب، يك ترجمه و چندين پژوهش انجام گرفته است. ۳ برخى از اين كارها كه چاپ شده اند، عبارت اند از: دو شرح ـ كه يكى عربى است، با عنوان روضة المتّقين در شش مجلّد، و ديگرى فارسى، با عنوان اللوامع القدسية يا لوامع صاحب قرانى ـ هر دو از محمّد تقى مجلسى (م 1070 ق) ؛ شرح ميرزا حسين نورى بر مشيخه، كه در مجلّد چهارم و پنجم خاتمة مستدرك الوسائل آمده است؛ شرح سيّد حسن موسوى خرسان بر مشيخه، كه در پايان مجلّد چهارم كتاب من لايحضره الفقيه آمده؛ تهذيب كتاب من لا يحضره الفقيه به دست محمّد باقر بهبودى، با عنوان صحيح الكافى؛ و كتابى با عنوان التنبيه على غرائب من لايحضره الفقيه، از شيخ مفلح بن حسن صميرى كه برخى از فتاواى مخالف اجماع شيخ صدوق و نيز مسائل متروك از پيشينيان و پسينيان را در اين كتاب گرد آورد. ۴
3 . المُقنِع
مؤلّف: شيخ صدوق
تحقيق: مؤسّسه الهادى عليه السلام
ناشر: مؤسّسة الإمام الهادى عليه السلام ، قم، 1415 ق.
1.كلّيات فى علم الرجال، ص ۸۹ .
2.گزيده كتاب من لا يحضره الفقيه، ص ۱۲.
3.كتاب من لا يحضره الفقيه، مقدّمه خرسان، همان جا؛ الذريعة، ج ۱۴، ص ۶۶ ـ ۹۴؛ علوم حديث، ش ۳۲، ص ۲۰۹ ـ ۲۱۷.
4.الذريعة، ج ۴، ص ۴۳۸؛ كتاب من لايحضره الفقيه، مقدّمه خرسان.