433
تاريخ حديث شيعه در سده هاي چهارم تا هفتم هجري

قاضى جعفر و نقش وى در انتقال ميراث زيديه به يمن ۱

آثار عالمان برجسته زيديه (چون : حاكم جُشَمى ، المؤيّد باللّه ، و المرشد باللّه ) و ديگر كتب حديثى ـ رجالى زيديه ، به وسيله عالمان زيديه بخصوص حسن بن زيد بيهقى ، به يمن انتقال يافت . در اين ميان ، شخصيت كليدى زيديه ، قاضى جعفر بن احمد بن عبد السلام مسورى است . وى علاوه بر تأليف كتب كلامى متعدّد ، نقشى مهم در انتقال ميراث زيديه ايران به يمن داشته است.
آثار حديثى قاضى جعفر به دو صورت است : اثر تأليفى (مانند أربعين حديث علويّة كه شرح چهل حديث از مسند الإمام زيد است) ۲ و اثر غير تأليفى (همانند تيسير المطالب و أمالى قاضى عبد الجبّار المعتزلى ، كه در حقيقت ، ترتيب آثار ديگران است ) .
نخست ، اطلاعات مربوط به شرح حال قاضى جعفر و اساتيد وى را مرور مى نماييم و بعد از آن درباره تيسير المطالب و اهمّيت آن به مطالبى اشاره خواهيم كرد ، گرچه اين كتاب با وجود اهمّيتى كه دارد ، چندان مورد توجّه قرار نگرفته است.
شرح حال قاضى جعفر را فقيه زيدى ، صارم الدين ، در كتاب طبقات الزيديّة ى خود آورده است . اين گزارش ، تقريبا شرح حال كاملى از اين عالم برجسته زيديه را در بر دارد . فزون تر ، آن كه در اين شرح حال به متون متداول حديثى ، كلامى و فقهىِ زيديه نيز اشاره شده است كه مى تواند سير نگارش آثار زيديه را در قرون گذشته نشان دهد.
شمس الدين جعفر بن احمد مسورى ، مشهور به قاضى جعفر ، از عالمان نامدار زيدى است كه در ابتدا بر مذهب اسماعيليه بوده است . وى در تاريخ نامشخصى به

1.براى دستيابى به گزارشى از محدّثان زيديه و تاريخ حديث زيديه ، ر . ك : التحف شرح الزلف و لوامع الأنوار فى جوامع العلوم و الآثار و تراجم اُولى العلم والأنضار . نيز جهت اطلاع از اهمّيت متون زيديه براى تاريخ حديث اماميه ، ر . ك : «زيديّه و منابع مكتوب اماميّه» ، حسن انصارى قمى ، علوم حديث ، ش ۲۰ ، تابستان ۱۳۸۰ ، ص ۱۴۹ ـ ۱۶۱ ؛ «معرّفى جلاء الأبصار فى متون الأخبار (متنى حديثى از ميراث معتزله)» ، محمّد كاظم رحمتى ، علوم حديث ، ش ۲۱ .

2.اين كتاب با عنوان الأربعون العلويّة و شرحها و با تحقيق عبد الفتّاح الكبسى (اَمّان ، ۱۴۲۳ ق) به چاپ رسيده است .


تاريخ حديث شيعه در سده هاي چهارم تا هفتم هجري
432

تدوين حديث زيديه

نخستين نشانه ها از تدوين حديث ، در ميان زيديان كوفه قابل مشاهده است . جامعه زيديه كوفه در قرن دوم ، به دو گروه بَتَريّه و جاروديّه تقسيم مى شده است . گروه بتريّه با همان اصول اهل سنّت ، به حديث ، نگاه مى كرده و مراجعه به اقوال روايت شده از پيامبر به نقل از صحابه را امرى قابل قبول مى دانسته است . در مقابل ، گروه جاروديه ، تنها به احاديث منقول از اهل بيت ـ البته به معناى متوسّعى كه از اين مفهوم داشته اند ـ معتقد بوده اند . در نهايت نيز همين جريان در ميان زيديه تداوم يافت . قديمى ترين اثر موجود ميان زيديه ، مجموع الفقه منسوب به زيد بن على (م122 ق) است.
در قرن سوم ، چند گرايش در ميان زيديه كوفه وجود داشته است :
نخستين مكتب فقهى زيديه قرن سوم ، مبتنى بر آراى احمد بن عيسى بن زيد (م 247 ق) است . آراى وى را شاگردش محمّد بن منصور مرادى (م 294 ق) گردآورى كرده است.
مكتب دوم ، متأثر از آراى قاسم بن ابراهيم رسى بوده كه بيشتر به مشرب فقهى مدينه نزديك بوده است.
تلفيق آراى اين مكاتب ، به دست مؤلّفى زيدى به نام ابوعبد اللّه علوى (م 445 ق) در كتاب الجامع الكافى صورت پذيرفته است . اين آثار در ميان زيديه ايران نيز رواج داشته است . هرچند عالمان زيدى ايرانى چون : المؤيّد باللّه احمد بن حسين هارونى (م 411 ق) ، ابوطالب يحيى بن حسين هارونى (م 424 ق) ، الموفّق باللّه حسين بن اسماعيل شجرى (م 420 ق) ، فرزندش يحيى بن حسين شجرى مشهور به المرشد باللّه ، و حاكم جُشَمى محسن بن كرامه (م 494 ق) و ديگران ، آثار مهمى را در حديث زيديه تدوين كرده اند، امّا اين آثار به كوشش قاضى جعفر به يمن رسيد . برخى از اين آثار ، امروز تنها در يمن موجود است و نسخه اى از آنها در ايران يافت نمى شود. ۱

1.براى دستيابى به گزارشى توصيفى از متون مهمّ حديثى زيديه ، ر . ك : «كتاب هاى حديثى منتشر شده از زيديه» ، سيّدعلى موسوى نژاد ، علوم حديث ، ش ۲۵ ، پاييز ۱۳۸۱ ، ص ۱۵۶ ـ ۱۸۶ .

  • نام منبع :
    تاريخ حديث شيعه در سده هاي چهارم تا هفتم هجري
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1389
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 101523
صفحه از 554
پرینت  ارسال به