عماد الدين طبرى در رى ، آثار شيخ طوسى را به روايت از وى سماع نموده است . در اين روايات ، شمس الإسلام حَسَكا بابويِه تصريح نموده كه در جمادى اوّل سال 455 ق ، در نجف ، آثار روايت نموده را سماع كرده است. ۱
از ديگر شيوخ اجازه و راوى كتب متقدّمين شيعه در اين قرن بر اساس كتاب طبرى ، مى توان به محمّد بن على بن عبد الصمد تميمى نيشابورى اشاره كرد . نام وى در سلسله سند روايتِ كتب صدوق ، موجود است . طبرى ، روايات خود را از وى در نيشابور به سال 514 ق ، سماع نموده است. ۲
يكى ديگر از شيوخ اجازه قرن ششم ، سديد الدين ابو الفضل شاذان ( / شادان) ابن جبرئيل بن شاذان قمى (زنده در سال 584 ق) مؤلّف اثرى به نام إزاحة القبلة فى معرفة القبلة است. ۳ از وى كتابى به نام الروضة يا المناقب موجود است كه جزو منابع بحار است. ۴ در اين كتاب ، ابن شادان به واسطه پدر خود ، از شيخ ابو الحسن محمّد بن
1.براى نمونه ، ر . ك : بشارة المصطفى ، ص ۱۱۸ ، ۱۲۲ ، ۱۲۷ ، ۱۳۰ ، ۱۳۲ و ۱۴۵ . در صفحات ۱۹۱ و ۲۲۲ ، طبرى تأكيد مى كند كه احاديث را به اجازه از حسكا دريافت كرده و سپس گفته : «نسخت من أصله و قابلت من كتابه مع ولده» .
2.براى نمونه ، ر . ك : همان ، ص ۲۳۱ .
3.وى را نبايد با ابو الحسن محمّد بن احمد بن شادان قمى (م قبل از ۴۱۸ ق) ، كه خواهرزاده ابن قولويه (م حدود ۳۶۹ ق) ، استاد شيخ طوسى و كراجكى است و در سال ۴۱۲ ق ، در نزد وى كتاب حديثش با نام إيضاح دفائن النواصب را خوانده ، اشتباه كرد (ر . ك : معالم العلماء ، ص ۱۱۷ ؛ فهرست نسخ خطّى اهدايى آقاى سيّد محمّد مشكات ، ج ۳ ، بخش ۳ ، ص ۱۱۲۹ ـ ۱۱۳۰) . نيز در مورد كتاب إزاحة القبلة ، ر . ك : همان ، ص ۱۷۷۴ و ۱۷۷۵ . وى از راويان مهم آثار شيخ طوسى و صدوق است (ر . ك : بحار الأنوار ، ج ۱۰۴ ، ص ۶۸ ـ ۷۰) .
4.دانش پژوه در معرفى نسخه اى از كتاب الروضة ، بر اساس تفاوت بين دو نسخه روضه و مناقب ، اين دو كتاب را دو اثر از ابن شادان معرفى كرده است (ر . ك : فهرست نسخ خطّى اهدايى آقاى سيّد محمّد مشكات ، ج ۳ ، بخش ۳ ، ص ۱۳۴۳) .
