بر اساس متن فوق و برخى اطلاعات ديگر درباره ابن شهرآشوب ، مى توان گفت : وى همانند ديگر محدّثان ، سفرهاى متعدّدى در طلب حديث (رحله) داشته است . وى در سال 508 ق در نيشابور نزد فتّال نيشابورى ، سماع حديث نموده است . وى همچنين تفسير الكشّاف زمخشرى و مجمع البيان طبرسى را ـ كه در سال 536 ق ، ساز كتابت آن فارغ شده ـ نزد مؤلّفان آنها سماع نموده است .
او در سال هاى 553 ـ 547 ق در بغداد سكونت داشته و پس از آن به حلّه سفر نموده و در سال 567 ق در حلّه به تدريس مشغول بوده است . ظاهرا در همين سال ، ابن ادريس و ابن بطريق از وى حديث ، سماع نموده اند.
وى در اواخر عمر به حلب رفت و در همان جا درگذشت . مرقد وى در حال حاضر زيارتگاه شيعيان است. ۱ از ويژگى هاى جالب توجّه ابن شهرآشوب ، ذكر تمام طرق خود در روايت كتاب هاى حديثى در كتاب مناقب آل أبى طالب است . مرورى بر اين بخش كتابِ ابن شهرآشوب و تأمّل در اسناد روايى وى مفيد است و بايد آن را در حكم مشيخه وى دانست.
منابع ابن شهرآشوب در «مناقب آل أبى طالب»
اثر مهم حديثى ابن شهرآشوب ، كتاب مناقب آل أبى طالب است . ابن شهرآشوب ، اين كتاب را در اواخر عمر خود تأليف كرده و تأليف آن ، اندكى بعد از سال 553 ق ، در بغداد بوده است . خود وى در مورد زمان تأليف اثرش چنين مى نويسد :
و ذلك بعد ما أذن لى جماعة من أهل العلم و الديانة بالسماع و القراءة و المناولة و المكاتبة و الإجازة ، فصحّ لى الرواية عنهم بأن أقول : حدّثنى و أخبرنى و أنبأنى و سمعت و اعترف لى بأنّه سمعه و رواه ، كما قرأته و ناولنى من طرق الخاصّة. ۲