تنها اشاره كرده كه او شاگرد ابوعلى حسن بن محمّد بن حسن طوسى بوده و قطب الدين راوندى نيز نزد او تلمّذ نموده است . آخرين اطلاعى كه از زمان حيات وى در دست است ، سال 553 ق است كه محمّد بن جعفر مشهدى در نجف از وى سماع حديث نموده است. ۱ وى در طلب حديث به مناطق مختلف سفر نموده است . ابن اسفنديار در مورد وى مى نويسد:
فقيه آل محمّد، عالمِ زاهد. ۲
ويژگى خاص كتاب وى ، در اين است كه به ما امكان مى دهد در مورد مراكز حديثى شيعه در قرن ششم اطلاعات بيشترى به دست آوريم .
خاندان طَبْرِسى
از محدّثان و عالمان صاحب تأليف حديثى ، بايد به خاندان طَبْرِسى اشاره كرد . مشهورترين فرد اين خاندان ، امين الإسلام ابوعلى فضل بن حسن طبرسى (م 548 ق) است . بيشتر شهرت وى به واسطه تأليف تفاسير مشهور مجمع البيان و جوامع الجامع است . اين تفاسير ، صبغه حديثى ندارند ؛ چرا كه گرچه طبرسى در ضمن بحث از برخى آيات به احاديث اشاره مى كند ، امّا اسناد آنها را نمى آورد.
وى همانند ديگر عالمان اين قرن ، نزد ابو على حسن بن محمّد طوسى ، شمس
