مكارم أخلاق الأئمّة صلوات اللّه عليهم أجمعين ، ۱ تحفة العليل فى الأدعية و الآداب و أحاديث البلاء ، ۲ مفتاح المتعبّد ، ۳ و اللباب فى تلخيص فصول عبد الوهّاب .
از ميان اين آثار ، تنها اللباب ، فاقد نسخه خطّى يافت شده است ، با وجود آن كه اين اثر در تدوين مستدرك الوسائل مورد استفاده فراوان محدّث نورى (م 1320 ق) بوده است . اين كتاب در حقيقت ، يك اثر كَرّامى (شاخه اى از حنفيان) و متعلّق به ابو حنيفه عبد الوهّاب بن محمّد، از عالمان كرامى نيشابور است كه قطب راوندى تلخيصى را از آن انجام داده است. ۴
توجّه به اين نكته ، از آن جهت مهم است كه برخى از مطالب اين كتاب با فقه شيعه منطبق نيست و نبايد مطالب نقل شده را جزو آراى شيعه دانست. ۵
1.نسخه منحصر به فردى از اين كتاب در كتاب خانه مجلس (در مجموعه ۵۳۶۴ رساله اوّل به تاريخ كتابت ۹۸۵ ق در ۸۲ برگ) موجود است . نيز ، ر . ك : سيّد عبد العزيز طباطبايى ، همان ، ص ۲۷۳ و ۲۷۴ .
2.ظاهرا اين مجموعه دعا ، همان كتاب دعوات الراوندى است (ر . ك : «نهج البلاغه عبر القرون» ، (سيّد عبدالعزيز طباطبايى ، تراثنا ، ش ۳۸ ـ ۳۹ ، ص ۲۷۴) .
3.تنها يك نسخه از اين كتاب در دانشگاه تهران موجود است (ر . ك : همان ، ص ۲۷۴) .
4.براى آگاهى بيشتر ، ر . ك : «چهره ديگر محمّد بن كَرّام سجستانى» ، شفيعى كدكنى ، ارج نامه ايرج ، ج ۲ ص ۶۰ به بعد .
5.نسخه اى از اين كتاب را افندى ، صاحب رياض العلماء ، در اردبيل ديده است ؛ امّا وى اضافه كرده كه قطب راوندى علاوه بر تلخيص كتاب ، برخى روايات شيعى را بدان افزوده است . البته با توجّه به مرسل بودن احاديث ، بسيار بعيد است كه روايت شيعه و سنّى را بدون ذكر سند ، ذكر كرده باشد.
ظنّ قوى ، اين است كه اين گفته صاحب رياض به خاطر ذكر برخى روايات از ائمّه بوده است ؛ امّا بايد توجّه نمود كه اصل تفسير ، خود ، حاوى احاديث روايت شده از اهل بيت است . همچنين از آن جا كه افندى مؤلّف اصلى تفسير را نمى شناخته و به نسخه اى از آن اشاره نكرده است ، مبناى اين سخنش مشخص نيست (ر . ك : رياض العلماء ، ج ، ۲ ص ۴۲۱ . همچنين ، ر . ك : «قطب راوندى و تلخيص تفسيرى كرامى» ، حسن انصارى قمى ، نشر دانش ، سال شانزدهم ، ش ۳ ، پاييز ۱۳۷۸ ، ص ۸۰ و ۸۱) . سيّد عبد العزيز طباطبايى نيز مؤلّف اصل تفسير را نشناخته است (ر . ك : «نهج البلاغة عبر القرون» ، سيّد عبد العزيز طباطبايى ، تراثنا ، ش ۳۸ ـ ۳۹ ، ص ۲۸۳ ـ ۲۸۵) .
