487
تاريخ حديث شيعه در سده هاي چهارم تا هفتم هجري

تاريخى اى كه در كتاب ابن حمزه ذكر شده ، مورد تأييد است.
در مورد اساتيد وى ، تنها از نام يك تن به نام ابو جعفر محمّد بن حسن شوهانى خبر داريم. ۱ منتجب الدين در اشاره به شوهانى ، تنها به اقامت وى در مشهد اشاره نموده و او را به عنوان عالمى امامى توصيف كرده است. ۲ از رواتى كه شوهانى از آنها نقل حديث كرده و احتمالاً شيوخ اجازه وى بوده اند، به ابوعلى حسن بن محمّد طوسى و ابوالفاء عبد الجبّار بن على مقرى مى توان اشاره كرد. ۳ بر اساس اين مطالب مى توان ابن حمزه را از شاگردانِ با واسطه مكتب شيخ طوسى دانست.

الثاقب فى المناقب ۴

اثر حديثى اين عالم امامى ، كتابى در بيان فضايل اهل بيت عليهم السلام با نام الثاقب فى المناقب است . اين كتاب به كوشش نبيل رضا علوان ، بر اساس شش نسخه خطّى در سال 1412 ق ، در قم ، منتشر شده است . ابن حمزه ، خود در آغاز كتاب ، به اين نام تصريح كرده است. ۵ منتجب الدين ، اين كتاب را با عنوان المعجزات معرفى كرده است . اين كتاب ، بيان معجزات اهل بيت به ترتيب امامتشان است.
مهم ترين اهمّيت اين كتاب ، در استفاده از برخى كتاب هاى قديمى امامى است كه از آنها جز نامشان اطلاعى در دست نيست . بخش هاى مفصّلى از اين كتاب ، برگرفته از آثار صدوق (به عنوان مثال ، بخش مربوط به امام دوازدهم آن ، مبتنى بر كتاب

1.ابن حمزه در الثاقب به شاگردىِ خود نزد شوهانى اشاره كرده است (ر . ك : الثاقب فى المناقب ، ص ۱۲۷ و ۳۶۹) .

2.ر . ك : الفهرست ، منتجب الدين ، ص ۱۶۵ .

3.ر . ك : مناقب آل أبى طالب ، ج ۱ ، ص ۱۱ ؛ رياض العلماء ، ج ۵ ، ص ۶۵ . همچنين ابن حمزه از شيوخ فخّار بن معد موسوى (م ۶۳۰ ق) مؤلّف الحجّة الذاهب إلى تكفير أبى طالب نيز بوده است (ر . ك : بحار الأنوار ، ج ۱۰۸ ، ص ۷۶) .

4.علّامه در اجازه مشهور خود به بنو زهره ، از اين كتاب ، نام برده و گفته كه كتاب را به واسطه پدرش ، از مهذّب الدين حسين بن رده نيلى ، از مصنّف روايت مى كند (ر . ك : بحار الأنوار ، ج ۱۰۴ ، ص ۸۶) .

5.ر . ك : الثاقب فى المناقب ، ص ۳۶ .


تاريخ حديث شيعه در سده هاي چهارم تا هفتم هجري
486

كرد كه دو اثر اخير ، منتشر شده اند. در كتاب النوادر ، حسينى روايات كتاب الأشعثيّات را به طريق ابو المحاسن عبد الواحد بن اسماعيل رويانى (م 501 ق) به نحو اجازه و سماع از ابو عبد اللّه احمد بن حسن بكرى ، از ابو محمّد سهل بن احمد ديباجى (راوى كتاب الأشعثيّات) ، از محمّد بن محمّد بن اشعث به طريق اجازه و سماع روايت نموده است. ۱ علّامه حلّى در اجازه معروف خود به بنو زهره ، به طريق ديگرى نيز جز آنچه ضياءالدين حسينى در النوادر آورده ، اشاره كرده است. ۲

ابن حمزه ، فقيه و محدّث امامى

از ديگر عالمان امامىِ قرن ششم كه از وى آثار چندى بر جا مانده است ، مى بايد به عماد الدين ابو جعفر محمّد بن على طوسى مشهدى مشهور به «ابن حمزه» اشاره كرد . منتجب الدين، وى را فردى فقيه ، عالم و واعظ توصيف كرده و از آثار وى به الوسيلة ، الواسطة ، الرائع فى الشرايع ، المعجزات و مسائل فى الفقه اشاره كرده است. ۳
ابن شهرآشوب به وى اشاره نكرده است . اين نكته تنها مى تواند به دليل عدم ملاقات بين اين دو باشد ؛ چرا كه ابن شهرآشوب ، در نگارش كتاب المناقب ، اهتمام خاصى به ذكر مصادر امامى و غير امامى داشته و با اين حال ، از ابن حمزه يادى نكرده است . او در كتاب معالم العلماء نيز مدخلى را به وى اختصاص نداده است.
در مورد تاريخ تولّد و وفات ابن حمزه در منابع ، سخنى گفته نشده است و تنها با كمك اطلاعاتى كه در كتابش ذكر شده است ، مى توان نكاتى در اين باب دريافت . البتّه ابن طاووس از حيات وى در سال 566 ق سخن گفته است كه با توجّه به حوادث

1.در اين مورد ، ر . ك : النوادر ، راوندى ، ص ۸۲ و ۸۳ . در مورد اهمّيت كتاب الأشعثيّات و طرق روايت آن ، ر . ك : همان ، ص ۶۰ به بعد ؛ طبقات أعلام الشيعة (ثقات العيون) ، ص ۱۶۸ .

2.بحار الأنوار ، ج ۱۰۷ ، ص ۱۳۲ .

3.الفهرست ، منتجب الدين، ص ۱۶۴ . كتاب هاى الوسيلة إلى نيل الفضيلة و الواسطة از آثار موجود فقهى وى هستند . در كتب فقهى به اين عالم با عنوان «ابن حمزه» اشاره مى شود (ر . ك : روضات الجنّات ، ج ۶ ، ص ۲۶۲ ـ ۲۶۶). ابن طاووس از كتاب الوسيلة استفاده كرده و نقلى از آن آورده است (ر . ك : كتاب خانه ابن طاووس ، ص ۹۷ ـ ۵۹۶) .

  • نام منبع :
    تاريخ حديث شيعه در سده هاي چهارم تا هفتم هجري
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1389
    نوبت چاپ :
    اول
تعداد بازدید : 101267
صفحه از 554
پرینت  ارسال به