اين حال ، تذكّر ابن طاووس و ذكر طرق متعدّد به نقل از كتاب الزواجز و المواعظ عسكرى ، اهمّيت خاصى براى بازشناسى بازمانده هايى از اين كتاب در اثرى ديگر از قرن چهارم به نام الاعتبار و سلوة العارفين دارد .
الموفّق باللّه حسين بن اسماعيل شجرى (م ح 420 ق) عالم نامدار زيدى ايرانى ، كتاب مهمى در كلمات حضرت امير عليه السلام به نام الاعتبار و سلوة العارفين دارد . ۱ مقايسه بخش منقول از كتاب الزواجر و المواعظ كه ابن طاووس آنها را نقل كرده ، با آنچه شجرى با اتصال سند خود به عسكرى و البته همانند كار معمول محدّثان اين دوره (بدون اشاره به نام كتاب) آورده ، به ما امكان مى دهد كه با يقين ، از تعلّق اين بخش ها به كتاب الزواجر عسكرى سخن بگوييم .
همچنين بايد توجّه داشت كه تأمّل در اسناد كتاب نيز به خوبى مؤيّد اين است كه شجرى ، روايات متعدّدى از كتاب خود را از كتاب هاى تأليف عسكرى تخريج كرده ؛ امّا اين كه چه اثرى از عسكرى در اختيار شجرى بوده ، به لطف نقل هاى ابن طاووس است.
نكات خاصّ ابن طاووس درباره اماميّه نخستين
يكى ديگر از ويژگى هاى آثار ابن طاووس ، آگاهى هاى منحصر به فرد او درباره برخى از ديدگاه هاى حديثى عالمان سلف اماميه است . از مهم ترين اين موارد ، گزارش مفصّل ابن طاووس درباره نقصان يا كامل بودن ماه رمضان است . مى دانيم كه از نيمه غيبت صغرى ، مسئله اى در جامعه اماميه پيش آمد و آن ، قول به «كامل بودن ماه رمضان» بود . اين مسئله تا قرن ششم هجرى محلّ نزاع عالمان اماميه بوده ؛ امّا ظاهرا در زمان ابن طاووس ، ديگر طرفدارى نداشته است. ۲
