بخش اعظم اين كتاب ، در حقيقت ، تخريجى از كتاب هاى منية الداعى و غنية الواعى ^۱ ابو الحسن على بن محمّد بن عبد الصمد تميمى نيشابورى (زنده در 529 ق) ، كتاب فى فضل الدعاء سعد بن عبد اللّه اشعرى (م 299 يا 302 ق) و الأمالى ^۲ ابو المفضّل محمّد بن عبد اللّه شيبانى (م 378 ق) است.
8 . المجتنى من الدعاء المجتبى .
اين كتاب ، كتاب مختصرى در ادعيه است كه به كوشش صفاء الدين بصرى (مشهد ، 1413 ق) به چاپ رسيده است.

ابن طاووس و ادبيات فضائل نگارى

ابن طاووس ، تنها در ادعيه آثارى تأليف نكرده است . وى آثار مهمى در علوم قرآنى با صبغه حديثى و فضائل نگارى نيز نگاشته است . مهم ترين اثر قرآنى موجود ابن طاووس ، كتاب سعد السعود است . ابن طاووس در حوزه فضايل نگارى نيز كتاب هايى چون : اليقين فى اختصاص مولانا علىّ بإمرة المؤمنين و كتاب الطرائف فى معرفة مذاهب الطوائف تأليف كرده است . البتّه كتاب الطرائف وى نيز در ضمن بحث از احق بودن حضرت على عليه السلام براى امامت ، استناداتى به متون حديثى دارد.

جمال الدين احمد بن موسى

همانند ابن طاووس ، برادر وى جمال الدين احمد بن موسى ، از عالمان نامدار اماميه است كه آثارى در حوزه حديث و رجال ، تأليف كرده است. ^۳ شاگرد وى ، حسن بن داوود حلّى ، در شرح حال وى چنين نوشته است:

در دسترس نبودن آثارى كه روايات مربوط به محاسبه نفْس در آنها آمده ، تصميم مى گيرد تا روايات ناظر به لزوم محاسبه نفس را يك جا گردآورى كند.
ابن طاووس ، در باب اوّل اين كتاب ، آيات دال بر لزوم محاسبه نفْس و در باب دوم ، روايات ناظر به آن را ذكر مى كند . نخستين روايت ابن طاووس ، گرچه مرسل است ، امّا روايت مشهور «حاسبوا أنفسكم قبل أن تحاسبوا» است . او سپس رواياتى از كتاب الكافى كلينى ، الأمالى ابوطالب يحيى بن حسين هارونى (م 424 ق) ، كتاب يا اصل مسعدة بن زياد ربعى ، فضل الدعاء محمّد بن حسن صفّار قمى و الأمالى شيخ مفيد ، نقل كرده است.
باب بعدى به زمان هايى مى پردازد كه لازم است آدميان ، دقّت بيشترى در محاسبه اعمال خود كنند ؛ چرا كه در اين اوقات ، اعمال انسان ها مورد ارزيابى قرار مى گيرد . در اين باب ، ابن طاووس از كتاب هاى مهم حديثى : الدلائل عبد اللّه بن جعفر حميرى ، تفسير ابن عقدة ، تفسير روايى ما نزل من القرآن فى النبىّ و الأئمّة ى محمّد بن عبّاس بن مروان مشهور به ابن ماميار ، و برخى منابع اهل سنّت چون : صحيح مسلم ، احاديثى نقل كرده است.
باب پنجم كتاب ، به فضيلت محاسبه اعمال و روايات وارد شده در اين باره اختصاص يافته است . مهم ترين متنى كه در اين بابْ مورد استفاده ابن طاووس بوده ، كتاب خطب مولانا على عليه السلام عبد العزيز جلودى (م 302 ق) است كه ابن طاووس نسخه اى كهن و به خطّ مؤلّف در اختيار داشته است. ^۱
6 . جمال الاُسبوع بكمال العمل المشروع .
ابن طاووس در اين كتاب به ذكر دعاها و نمازهايى مى پردازد كه انجام دادن آنها در ايّام هفته ، مستحب است .
7 . مُهج الدعوات و مَنهج العبادات. ^۲