المقرى ، عن الشيخ أبى جعفر الطوسى ، عن الشيخ المفيد محمّد بن محمّد بن النعمان ، عن [جعفر بن] محمّد بن قولويه القمّى ، عن محمّد بن يعقوب الكلينى . ۱
عالم ديگر مشهور اين خاندان ، حسن بن زهره (م 620 ق) است . ذهبى به نقل از ابن ابى طَى در شرح حال وى نوشته است:
من أولاد إسحاق بن جعفر بن محمّد بن علىّ بن الحسين الشريف ، أبو على الحسينى الإسحاقى الحلبى الشيعى ، نقيب مدينة حلب ... و رأس الشيعة و جاههم ... كان أبو على عارفا بالقراءات و فقه الشيعة و الحديث و الأدب و التواريخ و قد سمع من أبى على محمّد بن أسعد الجوانى النقيب و الافتخار أبى هاشم الهاشمى ... . ۲
ادبيات دعانويسى
از ديگر نگاشته هاى قرن ششم كه نمايانگر تداوم سنّتى كهن در ميان اماميه است ، بايد به نگارش كتب ادعيه اشاره كرد . قطب راوندى ، كتابى به نام سَلوة الحزين در ذكر ادعيه نگاشته است . اين كتاب ، مرسل است و تنها در يك جا از ابو جعفر نيشابورى كه از وى در كتاب قصص الأنبياء نيز روايت كرده ، نام برده است . اين كتاب در فصول مختلف به بحث از كيفيت دعا و شرايط استجابت و ذكر ادعيه گوناگون مى پردازد. ۳
از مهم ترين كتب دعايى رايج و متداول در قرن ششم ، بايد به صحيفه سجّاديه كه البته در قرن دوم تدوين شده ، اشاره كرد. ۴ در فهرستى كه محمّد رضا حسينى جلالى از راويان اين كتاب در قرون مختلف فراهم كرده ، در قرن ششم مى توان به روايت
1.همان ، ص ۶۰ .
2.تاريخ الإسلام (۶۱۱ ـ ۶۲۰ ق ) ، ص ۶۵۷ . نيز ، ر . ك : الوافى بالوفيات ، ج ۱۲ ، ص ۱۸ ـ ۲۰ .
3.براى آگاهى بيشتر ، ر . ك : گفته هاى دانش پژوه در معرفى نسخه اى از اين اثر در فهرست نسخ خطّى اهدايى سيّد محمّد مشكات ، ج ۳ ، بخش ۳ ، ص ۱۳۵۵ ـ ۱۳۵۷ .
4.اين كتاب در بين اهل سنّت ، زيديّه و اسماعيليّه نيز متداول است . در مورد تداول آن در ميان اهل سنّت ، ر.ك : «پژوهشى درباره كراميه» ، محمّد كاظم رحمتى ، كتاب ماه دين ، ش ۴۳ ، ص ۶۶ .
