اختيار داشته ، آورده است . اين آثار ، جزو معدود بخش هاى موجود از كتب اوّليه اماميّه به شكل اصلى خود هستند . اين آثار ، عبارت اند از : كتاب موسى بن بكر واسطى ، كتاب معاوية بن عمّار دهنى ، النوادر احمد بن محمّد بِزَنطى (از اصحاب امام هشتم) ، كتاب اَبان بن تغلب ، كتاب جميل بن درّاج ، كتاب احمد بن محمّد سيّارى ، الجامع بزنطى ، مسائل الرجل و مكاتباتهم إلى مولانا أبى الحسن ابو العبّاس عبد اللّه بن جعفر حميرى (م بعد از 293 ق و مؤلّف كتاب قرب الإسناد) ، كتاب حريز بن عبد اللّه سجستانى ، كتاب المشيخة ى حسن بن محبوب ، كتاب النوادر محمّد بن على اشعرى ، كتاب من لايحضره الفقيه شيخ صدوق ، قرب الإسناد و معانى الأخبار ، تهذيب الأحكام ، كتاب جعفر بن محمّد دهقان ، كتاب عبد اللّه بن بكير ، كتاب ابو القاسم بن قولويه ، كتاب اُنس العالم محمّد بن احمد صفوانى ، كتاب المحاسن برقى و كتاب العيون و المحاسن .
اين بخش ها علاوه بر اين كه در آخر كتاب السرائر به چاپ رسيده ، به صورت جدا و تحت نام النوادر يا مستطرفات السرائر نيز به وسيله مدرسه امام مهدى (قم ، 1418 ق) به چاپ رسيده است.
فخّار بن مَعْد موسوى و كتاب «الحجّة على الذاهب إلى تكفير أبى طالب»
يكى از عالمان امامى شهر حلّه در قرن هفتم ، ابو على شمس الدين فخّار بن مَعْد موسوى (م 630 ق) است . در منابع رجالى ، اطلاعات خاصى درباره زندگى وى نيامده است . ۱ اَفَندى ۲ و آقا بزرگ نيز بر اساس مطالب موجود در كتاب الحجّة على الذاهب كه مهم ترين اثر موجود وى است ، از اساتيد وى سخن گفته اند .
وى در كتاب الحجّة ، از : عربى بن مسافر ، فخّار بن معد موسوى ، عميد الرؤسا هبة اللّه بن حامد ، على بن محمّد بن سكون ، ابو المكارم حمزة بن زهره ، يحيى بن على بن
