ابن قولويه قمى و ابن داوود قمى بوده اند.
تأليفات
در مصادر شيعى، شمار تأليفات على بن بابويه، حدود بيست ۱ و در مصادر اهل سنّت ، تا دويست كتاب ۲ ذكر شده است. گويا گزارش مصادر شيعى، به واقع نزديك تر مى نمايد. ۳ آثار على بن بابويه، در زمينه فقه، اخلاق، تفسير، توحيد، امامت، غيبت و طب بوده است.
آثار چاپى: 1 . الإمامة و التبصرة من الحيرة، 2 . كتاب الإخوان (مصادقة الإخوان)، 3 . الشرائع ، 4 . فقه الرضا عليه السلام . انتساب دو كتاب اخير به على بن بابويه، معروف نيست.
آثار نايابى كه تنها نامى از آنها بر جاى مانده: 5 . التوحيد، 6 ـ 10 . پنج كتاب در فقه، 11 . الإملاء، 12 . النوادر، 13 . النساء و الولدان، 14 . التفسير، 15 . المنطق (نطق)، 16 . التسليم (التسليم و التمييز)، 17 . الإمامة، 18 . الطبّ، 19 . المعراج.
آثار نايابى كه مطالبشان، در منابع بعدى انعكاس يافته است:
20 . قرب الإسناد ، 21 . الكرّ و الفرّ.
گويا كتاب قرب الإسناد، تا سده دوازدهم نيز باقى بوده است. در سده دهم، احمد بن محمّد اردبيلى، معروف به مقدّس اردبيلى (م 993 ق)، آن را با دستْ خط مؤلّف، در اختيار داشته و در كتاب حديقة الشيعة كه به او منسوب است، ۴ دو روايت از آن نقل كرده است. ۵ نيز از مصادر كتاب فضائل السادات مير محمّد أشرف شمرده شده كه در سال 1103 ق، به پايان رسيده است. ۶
1.رجال النجاشى، ص ۲۶۱؛ الفهرست ، طوسى، ص ۱۵۷.
2.فهرست ابن نديم، ص ۲۴۶.
3.التوحيد، ص ۱۳ ، مقدّمه محقّق .
4.ر.ك: خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۲، ص ۹۱ ـ ۱۰۳.
5.حديقة الشيعة، ص ۵۶۹؛ خاتمة مستدرك الوسائل، ج ۲، ص ۹۲ و ج ۳، ص ۲۸۴.
6.الذريعة، ج ۱۷، ص ۶۹ ـ ۷۰.
