من الأسانيد. ۱
كتاب التنزيل فى أمير المؤمنين عليه السلام تا سده هفتم موجود بود. ابن طاووس (م 662 ق) با نقل چهار حديث از آن، متذكّر شده كه نسخه اى قديمى از آن را در اختيار دارد كه به احتمال فراوان، هنگام حيات مؤلّف نگاشته شده است. ۲
اثر چاپى: 11 . تاريخ الأئمّة عليهم السلام .
21 . ابن جحام (زنده در 328 ق)
محمّد بن عبّاس بن على بن مروان بن ماهيار، مكنّا به ابو عبد اللّه و ملقّب به بزّاز و معروف به ابن جحام؛ محدّث، فقيه و قرآن پژوه. نام معروف وى به اختلاف گزارش ها، ابن جحام ۳ و ابن حجام ۴ ذكر شده است. سال وفات وى معلوم نيست. به قرينه نقل و اجازه روايت هارون بن موسى تلعكبرى از وى در سال 328 ق، او در اين سال يا پس از آن فوت شده است. ابن جحام، اهل باب الطاق بغداد بود. ۵ به قرينه مشايخ قمى و بغدادى وى ـ چون: ابن عقده، محمّد بن جعفر رزّاز، حسن بن محمّد بن جمهور عمى، ابن ادريس قمى و ابن همام اسكافى ـ ، ۶ او به قم نيز رفته است. ابن جحام، كثير الحديث بود و در شمار معدود محدّثان شيعه اى شناخته مى شود كه نجاشى دو بار، او را توثيق كرده است. ۷
تأليفات
آثار ابن جحام، در زمينه تفسير و قرآن شناسى و نيز فقه است.
1.فهرست ابن نديم، ص ۲۸۹.
2.اليقين، ص ۵۷ ـ ۶۰.
3.رجال النجاشى، ص ۳۷۸؛ خلاصة الأقوال، ص ۲۶۵.
4.رجال الطوسى، ص ۴۴۳؛ الفهرست ، طوسى، ص ۲۲۸؛ معالم العلماء، ص ۱۷۷.
5.رجال الطوسى، ص ۴۴۳؛ الذريعة، ج ۳، ص ۳۰۴.
6.دائرة المعارف بزرگ اسلامى، مدخل «ابن جحام».
7.رجال النجاشى، ص ۳۷۸.
