در اختيار سيّد مرتضى (م 436 ق) بوده و وى بدون واسطه، و محمّد باقر مجلسى (م 1111 ق) با واسطه، از آن روايت كرده اند. ۱
6 . كتاب الدلائل نيز تا سده هفتم در دسترس بوده و ابن طاووس (م 662 ق) از بخش نهم آن ۲ نقل كرده و محمّد باقر مجلسى نيز با واسطه ابن طاووس، همان مطالب را نقل كرده است. ۳
26 . ابن جعابى (م 355 ق)
محمّد بن عمر بن محمّد بن سلم تميمى، مكنّا به ابو بكر و معروف به ابن جعابى؛ محدّث و رجالى. نام اين محدّث را به اختلاف، محمّد ۴ و عمر ۵ ذكر كرده اند. گويا وى در بغداد، زاده شد و در همان جا سكونت گزيد. او به موصل، مصر، حلب و دمشق نيز سفر كرد و سرانجام در سال 355 ق، در بغداد درگذشت. ۶ ابن جعابى از مشايخ حديث و رجال اهل سنّت نيز بهره فراوان برد. ۷ وى به قوّت حافظه شهرت داشت و بر پايه گزارشى، دويست تا چهارصد هزار حديث از حفظ داشت. ۸ شيخ مفيد، ابن عبدون و ابن غضائرى، از وى روايت كرده اند. ۹
تأليفات
در مصادر سيزده كتاب براى ابن جعابى ذكر شده است. از عناوين كتاب هاى وى،
1.بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۳۱۳.
2.فرج المهموم، ص ۹۵
3.بحار الأنوار، ج ۵۸، ص ۱۶۲.
4.رجال النجاشى، ص ۳۹۴؛ تاريخ بغداد، ج ۳، ص ۲۳۶؛ الفهرست ، طوسى، ص ۲۲۹.
5.الفهرست ، طوسى، ص ۱۸۵.
6.تاريخ بغداد، همان جا، ص ۲۴۱.
7.همان، ج ۳، ص ۲۳۸؛ الفهرست ، طوسى، همان جا.
8.رجال النجاشى، همان جا؛ الفهرست ، طوسى، همان جا؛ تاريخ بغداد، ج ۳، ص ۲۳۷.
9.رجال النجاشى، همان جا؛ الفهرست ، طوسى، همان جا.
